Elbow heeft nog nooit zo subtiel en verleidelijk geklonken als op deze zevende plaat. En dat na 25 jaar liefde en leed gedeeld te hebben.
Guy Garvey: "Normaal gesproken modderen we in het begin wat aan en beginnen we te experimenteren om zo uit te vissen welke richting we zullen inslaan. Deze keer was het anders. Nog voor we een eerste noot gespeeld hadden tijdens de preproductie in Schotland hing het vertrek van Richard (Jupp, drummer) als een schaduw over de sfeer binnen de band. Al die jaren waren we een onafscheidelijke unit geweest en plots toonden er zich barsten."
Pete (Turner, bas): "Elbow is als een huwelijk. We hebben samen door de modder geploeterd, maar evengoed geschitterd als de sterren goed stonden. Op een gegeven moment moet je kunnen aanvaarden dat de liefde over is. Richard kon de energie niet meer opbrengen. De interesse en gretigheid waren weg. We zaten met heel wat vragen waar we niet meteen een antwoord op wisten. Feit was dat we dringend onze hoofden moesten leegmaken om een frisse start te kunnen maken."
Guy: "Het hakte er stevig in. En dat zonder cynische verwijten, zelfs geen overslaande stem. We hebben geprobeerd om hem terug te halen, maar het was op. Eens we dat verwerkt hadden, klaarde de hemel weer wat op en zaten we samen in Schotland, omringd door een majestueuze omgeving die rust en inspiratie schonk."
De vorige plaat, The Take Off And Landing Of Everything', was het resultaat van individueel schrijf- en componeerwerk. Little Fictions' was vanaf de eerste sessie een heuse groepsplaat. Vanwaar die switch?
Pete: "Deze plaat voelt na al die jaren aan als tweede start. Ze klinkt als een plaat van vier mensen die elkaar graag zien en maar al te goed weten dat muziek hun lange leven is. De sleutelwoorden waren vreugdevol' en dankbaarheid'."
Guy: "Er hing aanvankelijk een sfeer in de lucht van een soort gekneusde verbijstering. (lachend) Dat klinkt pathetisch, maar zo voelde het echt aan. Je hoort die sfeer in songs als Head For Supplies' en Kindling', in het begin opgenomen in Schotland. De melancholie tiert nog welig, maar onderhuids hoor je de opwinding binnensluimeren en opent zich de poort naar de rest van de plaat. En om even terug te komen op je eerste vraag over dat verleidelijk klinken. Ik ben zeer blij met dat compliment, want dat had ik ook voor ogen."
Er zijn qua productie en personeel kosten noch moeite gespaard om een rijke klank te bereiken die toch zeer warm en eerlijk aanvoelt.
Guy: "Daar zijn verschillende redenen voor. De band tussen mezelf, Pete, Craig (Potter, toetsen) en Mark (Potter, gitaar) wordt steeds inniger omdat we maar al te goed beseffen dat we nog steeds muziek aan het maken zijn na al die jaren. De komst van sessiedrummer Alex Reeves gaf een heel nieuwe impuls aan de basis van de songs. Hij speelt helemaal anders dan Richard. Een song als Gentle Storm', misschien toch wel de meest subtiele op de plaat, is eigenlijk pure disco aan de basis. Het was zoeken om daar een Elbow-touch aan te geven, maar dat maakte het net zo boeiend."
Guy: "Dat klopt en we hebben goed geluisterd. Als het refrein om een zekere grandeur smeekte, gingen we daar ook in mee. Vroeger hadden we ons daarbij vragen gesteld. Of het bijvoorbeeld wel Elbow genoeg klonk. Nu was er het vertrouwen dat Elbow altijd voor een stevig fundament staat. Daardoor is er ruimte voor meerdere stijlen. Bekijk het als een moderne stad die eigenlijk gebouwd is op fundamenten uit de oudheid of middeleeuwen. (lachend) Wacht nog even en de eerste Elbow-archeologen dienen zich aan."
Guy, de eerste single Magnificent (She Says)' liet ook al horen dat je je veel gelukkiger voelt dan enkele jaren geleden, niet?
Guy: "Tijdens het maken van het vorige Elbow-album reed mijn relatie met Emma (Jane Unsworth, de schrijfster) recht naar afgrond en bracht enkel de fles wat verdoving. Ik was net veertig geworden en zat zeer diep. Om het drinken toch wat te bezweren, ben ik hard beginnen werken met de soloplaat Courting The Squall', een muziekproject en verhalen vertellen voor kinderen op de BBC als gevolg. Ik was de perfecte eenzaat in New York, weg van alles dat vertrouwd aanvoelde. Het perfecte recept voor een zwart gat. Maar dan kwam ik Rachael (Stirling, actrice en de dochter van Diana Rigg aka Emma Peel in The Avengers') tegen. De liefde van mijn leven. Voor ik het goed en wel besefte waren we getrouwd."
Ik voelde de passie uit elke noot van Gentle Storm' vloeien. Heb je die song soms voor haar geschreven?
Guy: "Yep. Haar moeder is een notoire feministe en Rachael heeft dezelfde karaktertrekken. Het zijn allebei zeer sterke vrouwen die als een soort zachte storm over je heen kunnen walsen en je nog goed doen voelen ook. (lachend) Nooit gedacht dat iemand dat kon doen bij mij. Ik heb langzaamaan weer het licht gevonden en dat reflecteert zich ook naar Elbow toe. Ik ben maar heel even solo op pad geweest en dat was al lang genoeg om te beseffen dat ik die kerels broodnodig heb. Ze zijn allemaal een betere versie van mezelf."
Pete: "Waarbij je jezelf nu officieel overbodig hebt gemaakt. (brede grijns) See you around, Guy.'"
Dirk Fryns