We treffen frontman Tom Smith en basgistarist Russell Leetch in een idyllisch hotel in het hartje van Brussel. Iets minder idyllisch is de fysieke toestand van Smith, die worstelt met een opkomend griepje. Tijdens ons gesprek verbergt hij herhaaldelijk zijn gezicht in z'n handen, maar desalniettemin doet hij toch een dappere poging om zo goed mogelijk op mijn vragen te antwoorden. Het typeert de frontman, die bekend staat om zijn bescheiden en zelfs ietwat verlegen karakter.

Dit album is opgenomen in een verlaten villa. Hadden jullie nood aan isolatie?

Tom Smith: «Dat niet meteen. Maar na twee jaar intensief toeren was het tijd om het roer volledig om te gooien. We wilden koste wat het kost vermijden dat we hetzelfde zouden doen als op onze vorige plaat. Het leek ons een goed idee om ons terug te trekken en op een totaal andere manier te werk te gaan. In die villa zaten we ver weg van alle vrienden, familie en andere mogelijke vormen van afleiding.»

Russell Leetch: «In totaal hebben we twee keer een maand doorgebracht in die villa. De eerste keer gingen we er gewoon naartoe om Toms ideeën verder uit te werken. Maar al snel beseften we dat er een zekere magie hing op die plaats. Qua accommodatie konden we het ook niet veel beter treffen: die villa was gigantisch groot en lag midden in de natuur. Onze instrumenten hebben we in de living geparkeerd, waar één van de muren praktisch volledig in beslag genomen werd door een gigantisch raam. Zo hadden we altijd zich op zee.»

"We houden van routine"

Hoe verliepen de dagen daar?

Russell: «Elke dag verliep min of meer volgens hetzelfde stramien. Rond elf, twaalf uur stonden we op, dan maakten we op het gemak wat muziek tot middernacht. De dag erna begon alles terug opnieuw, en dat vier weken lang. We houden van routine.»

Tom: «Tijdens de eerste vier weken hebben we alle ideeën geconcretiseerd, tijdens de laatste vier weken hebben we de plaat effectief opgenomen en geproducet.»

Vanwaar de keuze om deze plaat voor de eerste keer zelf te producen?

Russell: «Dat was niet zozeer een keuze, maar eerder de logische uitkomst. Als je ons op voorhand had gezegd dat we deze plaat volledig zelf onder handen zouden nemen, hadden we je nooit geloofd. We zouden vooraf nooit genoeg zelfvertrouwen hebben om zoiets te beweren. Maar intussen is dit onze vierde plaat en na het inspelen van de nummers voelden we gewoon dat het goed zat. Dus besloten we het geheel zelf af te werken.»

"Bij elke plaat stellen we mensen teleur"

Bij het maken van jullie vorige plaat zijn jullie van gitarist gewisseld en dat was flink aanpassen. Is deze plaat terug echt een groepsplaat?

Tom: «Zo zou je het kunnen zien, ja. Bij de vorige plaat voelden we de drang om te bewijzen dat we ook zonder Chris (Urbanowicz, de vorige gitarist, red.) bleven klinken als de Editors. Bij het maken van deze plaat lag de focus veel meer op de muziek zelf. We wilden iets nieuws creëren, in onszelf zoeken naar een vonk en die vonk op de plaat registreren. En dat is ons uiteindelijk gelukt.»

Russell: «Bij de Editors is het maken van een plaat ook echt een democratisch proces: iedereen heeft ongeveer evenveel inspraak. Meestal proberen we overigens te vermijden dat we in langgerekte verbale discussies over onze muziek belanden en beginnen we gewoon te jammen, hopend dat we uitkomen op een interessante plaats.»

Deze plaat klinkt een pak minder commercieel dan de vorige. Is dat iets waar jullie belang aan hechten ?

Tom: «Niet echt, al houd ik wel van popmuziek. We willen toegankelijke songs maken. Maar het is moeilijk om vooraf in te schatten welke nummers het goed zullen doen op de radio en welke niet. We proberen altijd op zoek te gaan naar de juiste balans tussen zware en lichtvoetige nummers.»

Russell: «Omdat we elke plaat iets totaal anders doen, lijkt het alsof we elke keer mensen teleurstellen. Dat zijn we intussen wel gewend.»

Op deze plaat zijn jullie een totaal nieuwe weg in geslagen. Wat kunnen we bij het volgende album verwachten?

Tom: «Onze muziek komt heel erg spontaan, dus het is moeilijk om te voorspellen hoe de volgende plaat zal klinken. Wat ik je wel kan verzekeren, is dat we alleszins geen popmuziek à la Taylor Swift zullen maken. Daarvoor ben ik teveel verknocht aan de donkere, melancholische kantjes in onze lyrics. Het zou vloeken als we daar vrolijke popdeuntjes onder zouden zetten.» (lacht)

Mare Hotterbeekx

‘In dream' is uit bij Pias. Live te zien op 31/10 in Paleis 12 in Brussel.