Jullie vijfde album is één grote ode aan de vrouw', en naar eigen zeggen zijn jullie geen klootzakken meer'. Iets goed te maken?
Vjèze Fur: "Niet per se. (lacht) Eigenlijk hebben we pas achteraf beseft dat het allemaal op een of andere manier over een vrouw gaat."
Willie Wartaal: "Op de kleuterschool ziet de juf meteen of je een klootzak bent. En daar verandert de rest van je leven niet zo heel veel meer aan, denk ik. Al zijn vrouwen wel heel goed om de slechte kantjes van je persoonlijkheid wat af te vlakken."
Vjèze Fur: "Volgens mij is vooral Bas Bron een klootzak." (de producer, red.)
Is Manon de kat op de CD-hoes?
Vjèze Fur: "Ja. Zij heeft een belangrijke rol gespeeld bij de totstandkoming van deze plaat. Daarvoor hebben we een maand op hotel gezeten in Brussel. Omdat ik in die periode moest passen op de kat van een vriendin, verbleef ze bij ons. Ze bewoog zich heel vrouwelijk door de studio en zat ook af en toe aan de knoppen."
Willie Wartaal: "Er is zelfs een nummer waarop het gemiauw van de kat omlaag is gepitched naar een basgeluid, maar ik ga niet verklappen om welke track het gaat."
Faberyayo: (pikt in) "Nee, serieus, de hele plaat gaat over echte' vrouwen."
Moet de luisteraar zich verwachten aan melige nummers?
Willie Wartaal: "Wij hebben gewoon de nummers gemaakt die we zelf wilden maken. Die vonden we uiteindelijk zo cool dat ze de plaat hebben gehaald. Maar het is aan de fans om te bepalen of ze die goed, melig of nog wat anders vinden. Zodra je een plaat uitbrengt, is ze niet meer van jou."
De plaat eindigt wat dramatisch, met een feestje in de kist'. Komt de ode als een boomerang terug in jullie gezicht?
Vjèze Fur: "Een vrouw is altijd wel een beetje een boomerang. Ze onthouden gewoon te veel shit. (spreekt met een piepstemmetje) Weet je nog, twee jaar terug, toen je die rode trui aan had, toen zei je ook al zoiets.'"
Faberyayo: "Het gaat een beetje over alle aspecten van de vrouw. Het eerste nummer Manon' is duidelijk een liefdesliedje, terwijl Ik was een klootzak' te maken heeft met groeien in een relatie. Ze kan me wel schieten' gaat dan weer over de keren dat je te ver bent gegaan en dat ze gewoon heel erg boos op je is. Maar mensen die echt heel boos op je kunnen zijn, zijn meteen ook de mensen die het meest van je houden."
Willie Wartaal: "Ik heb een heel onregelmatig leven en kreeg plots een vriendin, die een heel regelmatig leven leidt. Dan komt het er meestal op neer dat de man zich moet aanpassen, en dat lukt niet altijd. (knipoogt) Maar als ik binnenkort vader wordt, dan zal alles één geheel gaan vormen. Althans dat hoop ik."
Taalspelletjes zijn jullie handelsmerk. Veel woorden verzonnen deze keer?
Faberyayo: "Een studente heeft ooit haar scriptie gewijd aan onze taal, en sindsdien hebben we die stempel. Op zich vind ik dat niet erg, maar het is niet per se de waarheid. Het is in elk geval niet zo dat we die studio ingaan en tegen elkaar zeggen : Ok, zeg me een woord. Nee, niet die, die is te makkelijk. Die andere is wel goed. Wat betekent het ?'"
Vjèze Fur: (lacht) "Eigenlijk zijn we geen taalvernieuwers, maar eerder woordsjoemelaars."
Volgens waarnemers brengen jullie de laatste jaren meer beats en elektronica, in plaats van hip hop. Een bewuste evolutie?
Faberyayo: "Elektronische dansmuziek is altijd ons uitgangspunt geweest. Dat bleek al uit onze eerste twee singles, Watskeburt' en Voor je kijken doorlopen'. Ik vind die zogenaamde evolutie dus toch wat nonsensicaal. Sterrenstof op de derde plaat was dan weer een echt popnummer. Dat was veel meer een departure' van onze originele sound dan andersom. Maar als je de studio induikt, moet het eigenlijk altijd de bedoeling zijn om iets anders te maken dan wat je daarvoor hebt gedaan."
Waarom hebben jullie eigenlijk zo veel fans in België?
Vjèze Fur: "Omdat Belgen wat meer smaak hebben dan Nederlanders. De nummers die je hier op de radio hoort, zijn ook gewoon beter. En daar passen wij naadloos tussen."
Faberyayo: "Belgische fans zijn meer bereid om een extra inspanning te leveren. Ze geven nummers een kans, ook al vinden ze die niet meteen leuk of begrijpen ze niet al onze woorden. Onze fans hoeven trouwens niet alle onzin te snappen die we uitkramen. Het gaat vooral om de energie."
Willie Wartaal: "Toen ik acht was, zong ik ook gewoon alle Engelstalige liedjes mee. Terwijl ik er helemaal niets van begreep."
Na tien jaar zijn jullie nog altijd razend populair in België en Nederland. Verrast?
Faberyayo: "Toch wel. We waren bijvoorbeeld al jarenlang niet meer op Pukkelpop geweest. De voorbije zomer mochten we eindelijk nog eens komen, en dan is dat toch wel wat eng. Maar het is uiteindelijk een heel toffe show geworden."
Nochtans staan jullie altijd heel nonchalant op het podium.
Faberyayo: "Ach, dat is allemaal nep. Zo'n houding hoort gewoon bij de showbizz."
Vjèze Fur: "Er kan ook altijd iets mis gaan tijdens zo'n show, zoals slecht geluid of een vechtpartij. En soms gaat het gewoon net niet lekker'."
Hoe uit zich dat dan?
Vjèze Fur: "«Faber slaat muren kapot en Willie gaat met vanalles gooien. Ikzelf kruip helemaal in m'n schulp."
Willie Wartaal: "Ik ga heel veel praten en wordt heel vervelend. Faber gaat gewoon zitten en speelt heel rustig met zijn telefoon. Vjèze krijgt vooral na het optreden zenuwen en zegt met een trillend piepstemmetje. Wow, het was wel groot, hé'."
Faberyayo: "Soms denk ik wel: Verdorie ik moet hier weg'."
Hoe lang kunnen jullie nog de JVT zijn?
Vjèze Fur: "Tot we in de kist liggen "
Faberyayo: "En eigenlijk ook wel daarna."
Willie Wartaal: "Neem nu de Rolling Stones. Ik heb ook niet het gevoel dat zij nog steeds rollen'."
Maar willen jullie eindigen zoals de Rolling Stones?
Faberyayo: "Waarom niet ? Miljoenen geld verdienen om met een beademingsapparaat op het podium te staan. Dat lijkt me wel wat."
Door Matthias Adriaensen
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Succesformule in een nieuw jasje (3/5)
