"Tommy Wieringa schrijft zoals de beter Nederlandse voetballers voetballen. Zwierig maar ook potig. Niet al te snel op doel af, maar toch ook met zin voor de uiteindelijke winst. Meer zin in een virtuoze dribbel dan in de lange pas. 'De heilige Rita' is alweer een gewonnen match. Misschien zonder gigantische winstscore, maar met mooi subtiel spel." Nic (televisie- en filmmaker, 53)
Wat vind je positief?
"Het boek is heel knap geschreven. Hoewel Wieringa verschillende tijdsperiodes door elkaar gebruikt, is het heel gemakkelijk om te volgen. Hij heeft een hele rauwe schrijfstijl, gebruikt geen overbodige woorden of beschrijvingen maar ondanks de directe stijl is het toch heel beklijvend. Het kroop echt onder mijn vel. Ik werd tegelijkertijd aangetrokken en afgestoten door het hoofdpersonage. Het is een heel zielig figuur maar ook zo realistisch dat het je buurman kan zijn. De eenzaamheid druipt van de bladzijden. Ik heb zelden zo ingezeten met alleenstaande mannen." Martine (bediende, 52)
Wat negatief?
"Een strenge lezer zou kunnen aanvoeren dat Tommy Wieringa soms al eens te goed zijn best doet om mooi te schrijven. En misschien ook dat er hier en daar eens een behoorlijke zak zit in de vertelling van een soort streekroman die nooit echt de epische proporties krijgt van Joe Speedboat', het kleine meesterwerk dat Wieringa misschien altijd zal blijven achtervolgen."Nic
"Het is een triest boek, wat niet negatief is, maar je wordt er niet vrolijk van. Misschien is het geen goed leesvoer als je wat depri bent of je alleen voelt." Martine (bediende, 52)
Zou je het boek aanraden?
"Zeker! Wieringa kan een beeld in woorden omzetten zodat je het gevoel hebt dat je midden in zijn landschap staat." Marke (bediende, 47)
"Het is een prachtig geschreven boek dat je meeneemt op een melancholische trip naar een afgelegen plekje in Nederland, waar de tijd lijkt te hebben stilgestaan. Vrolijk word je er niet van, maar het doet je wel stilstaan bij de eenzaamheid die vaak verborgen rondom ons bestaat." Filip (ingenieur, 35)