Zondagavond hakten Hanne en Dave de knoop door over hun huwelijk. Ze beslisten allebei om niet met elkaar verder te gaan. Maar enkele dagen voor het beslissingsmoment zag het er nog helemaal anders uit. Twee, drie dagen voor het beslissingsmoment was ik nog van plan om ja' te zeggen en was ik een mooie tekst aan het schrijven. Had ik een signaal gekregen dat ook Hanne verder wilde, dan was ik zeker bij dat idee gebleven. Maar zelf ja' zeggen om dan een nee' te krijgen... die ellende wou ik mezelf besparen, vertelt hij in Dag Allemaal.
Gemiste kans
Toch koos hij er, tegen de raad van de experten in, voor om niet getrouwd te blijven. Ik kreeg m'n woorden amper op papier. Een negatieve boodschap formuleren, dat was héél lastig. Expert Wim Slabbinck was me zelfs nog komen opzoeken om te zeggen dat ik mijn hart moest volgen. En ja' zeggen. Om zeker te zijn dat ik nadien geen spijt zou hebben, en het als een gemiste kans zou zien, klinkt het.
Zieke papa
Ook Hanne overwoog nog even om het huwelijk alsnog een kans te geven. Maar tegelijk besefte ik dat ik voor mezelf moest kiezen en dat er onvoldoende basis was voor een vervolg. Maar dat was niet het enige. Mijn papa was in die periode zeer zwaar ziek. Een strijd die hij een maand geleden helaas verloren heeft. Door de ziekte van papa wist ik ook wel dat ik er niet honderd procent zou kunnen zijn voor Dave. En dat we dus niet op een goeie manier verder zouden kunnen gaan, zegt ze.
Verbazing
Hanne had helemaal niet verwacht dat Dave er eigenlijk nog voor wilde gaan. Ik weet dat dus nog niet zo heel lang, hé. En ja, ik ben daar echt wel van geschrokken. De laatste week zat ik óók met twijfels. Ga ik het erop wagen? Ik was zo onzeker. Ik kon me niet voorstellen dat Dave zou overwegen om ja' te zeggen. We hebben dat ook nooit goed besproken die laatste week. Het feit dat hij er zelf niet over begon, was voor mij dan ook het definitieve teken dat hij er niet meer in geloofde. Maar het tegendeel was waar, luidt het.
Oprecht antwoord
Alweer was een communicatieprobleem dus de boosdoener. Hadden we eens voorzichtig gepolst bij mekaar, dan was het misschien anders uitgedraaid. Anderzijds... Vooraf onze antwoorden op elkaar afstemmen, dat zou ook wel geforceerd kunnen overkomen. Nu hebben we oprecht geantwoord, op basis van onze ervaringen van die zes weken. Dat is óók iets waard, besluit Dave.