Als je mensen hoort keuvelen, reizen de geluidsgolven via de lucht naar je oren. Vervolgens doen die geluidsgolven de trommelvliezen trillen en je brein vertaalt die trillingen in geluid. Maar wanneer je zelf babbelt, beginnen je stembanden en luchtwegen ook te vibreren. Met andere woorden heeft het geluid van je eigen getetter dus twee bronnen: de geluidsgolven in je oren en je trillende stembanden.
"Als je naar jezelf luistert terwijl je praat, reist het geluid door je sinussen en je hoofd. Het is dus nogal wiedes dat het anders klinkt dan wat je omgeving hoort", legt Birchall van de University College London uit. Net daarom klinkt een opname van je eigen stem ook anders dan wat je gewoon bent. Je hoort namelijk je stembanden niet meetrillen en krijgt alleen een stimulus binnen via je oorschelpen.
Verrast en teleurgesteld
De meeste mensen horen zichzelf amper babbelen via een opname, dus als je dat geluid dan hoort, reageren de meesten verrast en teleurgesteld, stelt de professor. "We zijn zo gewend aan het geluid in ons hoofd, terwijl dat geluid eigenlijk vervormd is. We bouwen een zelfbeeld op rond de stem in ons hoofd, en niet rond de realiteit. Als je dan naar een opname luistert, lijkt het alsof je zelfbeeld niet klopt."
