Na Young Adult' is dit je tweede film met Jason Reitman. Wat bevalt je zo aan die regisseur?
Charlize Theron: «Wat ik zo leuk vind aan mijn job, is dat ik de kans krijg mensen te observeren. Mensen en hun eigenaardigheden hebben me altijd al geboeid. De kleine dingen in ons gedrag die niet altijd leuk of aanvaardbaar zijn. Als je dan kan samenwerken met een regisseur die daar ook van houdt, is dat geweldig. Toen we Young Adult' draaiden, vroeg hij me: Wat zou je willen vertellen over het vrouw zijn, dat nog nooit verteld is? Ik antwoordde: Het feit dat we altijd die fucking kipfilets moeten dragen. Hij: Kipfilets? - Die siliconen dingen die we in onze beha stoppen. - Cool, dat steek ik in de film! (lacht) Er is geen enkele schaamte tussen ons. We vertrouwen elkaar, dat maakt het werk een pak leuker.»
Je wordt beschouwd als een sekssymbool, maar hebt nooit schrik gehad om je te verlelijken' en andere aspecten van vrouw zijn te tonen. Verandert je relatie met je lichaam naarmate je ouder wordt?
«Wat ik met mijn lichaam doe als actrice is anders dan hoe ik mijn lichaam beleef als mezelf. Natuurlijk is het makkelijker op je 20ste. Toen had ik nog nooit een voet in een gym gezet. Ik wist met moeite wat dat was! En toen werd ik 30 en begreep ik plots waarom mensen daar naartoe gaan. (lacht) Op je 20ste eet je wat je wilt en alles blijft zitten. Op je 30ste moet je daarvoor zweten. Ik apprecieer mijn lichaam nu meer, want ik weet hoeveel werk erin kruipt. Ik heb Monster gedraaid op mijn 26ste. Toen was het veel makkelijker om al dat extra gewicht weer kwijt te geraken.»
Wat heb je gedaan om zoveel bij te komen?
«In het begin denk je altijd: Woohoo, elke dag fastfood! Maar na drie weken is de fun er wel af. Ik volgde een dieet met veel suikers en koolhydraten. Ik dronk de hele dag frisdrank. Voor deze film verdikte ik meer dan voor Monster'. Misschien is het omdat ik toen veel jonger was, maar ik heb nog nooit een depressie gehad. Deze keer wel.»
Hoezo?
«Door de suiker en al die extra kilo's. Ik voelde me niet goed tijdens de opnames, dat had ik niet verwacht. Vreemd genoeg was het een geschenk voor deze rol, want een postnatale depressie zie je ook niet aankomen. Ik kwam dus 20 kilo bij en liep de hele dag rond met een nepbuik van zo'n 15 kilo, of met de baby. En toen ik s avonds thuiskwam, lag er een eenjarige op me te wachten. Als kers op de taart ontwrichtte ik ook nog eens een wervel in mijn onderrug. Op het einde van de opnames was ik letterlijk in dezelfde staat als mijn personage in de film!»
En hoe ben je alles weer kwijtgeraakt?
«De film was net voor Thanksgiving klaar, dus ik heb mezelf nog laten gaan tijdens de feesten. Toen op 27 december mijn personal trainer voor de deur stond, was dat de vreselijkste ochtend van mijn leven (lacht). Ik heb zes maanden lang heel erg opgelet en als een gek gesport, maar mijn lichaam veranderde nauwelijks. Ik dacht: Ben ik aan het doodgaan? Ik heb mijn dokter gebeld om te zeggen dat er iets niet klopte. Je bent 42 Charlize, antwoordde die. Fuck you, dacht ik (lacht). Uiteindelijk heeft het anderhalf jaar geduurd voor ik weer de oude was.»
Elli Mastorou