BIZAR. Zuidpoolreiziger trok solo door Antarctica, maar op één ding was hij niet voorzien...

BIZAR. Zuidpoolreiziger trok solo door Antarctica, maar op één ding was hij niet voorzien...

O'Brady maakt er een sport van om zichzelf tot het uiterste te drijven. Van 2009 tot 2015 liep hij tijdens de ITU Triathlon World Cup door 25 landen op zes continenten. Daarna ondernam hij nog talloze avontuurlijke uitdagingen.

Een Antarctische expeditie bijvoorbeeld, zonder extra proviand of hulp van buitenaf. Niemand had ooit zo'n tocht tot een goed einde gebracht. Energierepen hielden hem op de been tijdens zijn onderneming. Belangrijk daarbij was om een streng eetschema te volgen, maar op een nacht ging het mis. De hongerige O'Brady kon zich niet bedwingen en vrat halfslapend meerdere energierepen op, zo vertelt hij in zijn recent uitgegeven boek 'The Impossible First'.

Buikpijn

Uiteraard was het niet de bedoeling dat de energierepen in het holst van de nacht geconsumeerd zouden worden, en al zeker niet in zulke grote hoeveelheden. O'Brady begon de volgende ochtend bij het ontwaken al de gevolgen van zijn impulsieve vreetbui te voelen. Toen hij zijn slee aan het klaarmaken was werd hij overvallen door zware buikpijn.

 

View this post on Instagram

 

Day 16: GOT WORKED!! Selfie taking my ice caked mask off at the end of the most challenging day of the expedition so far. I got out of my tent to find my sled completely buried from an all night blasting of wind and snow drift. I managed to get packed up in the heavy winds, which is no small task alone, making sure my tent didn't blow away. Then I was battered by a 30mph headwind for eight hours until it finally calmed a bit at the end of the day. To make matters worse, the wind kicked up a ton of loose snow so it was exceedingly hard to pull the sled through all the drifts. At one point I could barely see my skis below me as they were buried. There were several times I considered stopping, putting my tent back up and calling it a day. I wanted so badly to quit today as I was feeling exhausted and alone, but remembering all of the positivity that so many people have been sending, I took a deep breath and focused on maintaining forward progress one step at a time and managed to finish a full day. Now from the relative warmth of my tent I can see that days like this are where the growth happens and confidence builds for the even more challenging days ahead. Today may not have been my longest mileage day but it was my most mentally tough. #TheImpossibleFirst #BePossible

A post shared by Colin O'Brady (@colinobrady) on

Normaliter deed O'Brady elke ochtend en avond zijn behoefte in een zelfgemaakte beschutte ruimte, beschermd tegen de snijdende, ijzige wind. Die ochtend had O'Brady zijn uitgebreide trekoutfit reeds aan, en stond hij op het punt om te vertrekken. Hij volhardde, maar na zes uur trekken in temperaturen tot min 31 graden kon zijn lichaam het niet meer aan.

"Vernederend"

En dus besloot hij om zich tijdelijk te ontlasten door wat gas te lossen. "Helaas kwam er meer uit dan enkel gas", beschrijft de man in zijn boek. "Ik was opgelucht maar walgde tegelijk." Voor zijn tocht van 54 dagen had hij slechts één onderbroek voorzien. Minder onderbroeken betekent meer plaats voor voedsel, zo redeneerde de man.

Na zijn "ongelukje" moest O'Brady nog zes uur door de sneeuw en wind trekken vooraleer hij zijn besmeurde onderbroek kon schoonmaken. "Het was allemaal heel vernederend", schrijft hij. Achtendertig dagen later kwam O'Brady aan op het Rossijsplateau op Antarctica. Jawel, in dezelfde onderbroek.