Securex onderscheidt vier types werknemers: workaholics, gewone, dwangmatige en harde werkers. Zes op de tien bevraagden vinden van zichzelf dat ze dwangmatig noch hard werken, en zijn dus gewone werkers. Zo'n 11% werkt dwangmatig, maar niet hard. Ongeveer 12% behoort tot de groep die hard werkt zonder dit dwangmatig te doen. Daarnaast is dus 17% workaholic.
Burn-out
Daarvoor betalen ze een hogere prijs dan de andere categorieën werknemers. Twee op de drie workaholics zeggen dat hun werk een negatieve invloed heeft op hun gezondheid. Bij de dwangmatige werkers is dat 50%, bij de harde en gewone werkers een op de drie. Een kwart van de workaholics en de dwangmatige werkers kent ook een sterk verhoogd risico op een burn-out, wat dubbel zoveel is als bij de harde en gewone werkers (14%).
Werkplezier
Ook aan werkplezier moeten workaholics en dwangmatige werkers inboeten. Ze voelen zich vaker slecht in hun vel op hun werk (64% in vergelijking met 39% onder harde of gewone werkers) en zijn minder vaak tevreden met hun jobinhoud (72 tegenover 78%) en werkomgeving (67 tegenover 76%).
"Workaholics zijn niet noodzakelijk meer gemotiveerd om te werken dan hun collega's. Ze zijn wel anders gemotiveerd. En omdat hun motivatie uitgaat van het negatieve gevoel dat ze moeten' werken, zijn hun prestaties van mindere kwaliteit", zegt HR-expert Hermina Van Coillie.