Elke week geeft Anuna De Wever een kijkje in haar leven in de Humo-rubriek Dagboek van een klimaatactivist'. Deze keer heeft ze het onder meer over de schooluren, die in haar ogen te vroeg op de dag van start gaan. Ik ben het vroege opstaan kotsbeu! Als mijn wekker weer eens om zeven uur gaat, sta ik op met hoofdpijn. Het is tegen de menselijke natuur en bovendien totaal niet verantwoord dat scholen hun leerlingen zo vroeg uit bed halen. Waarom beginnen de lessen niet gewoon om tien uur? Misschien moet ik daar eens voor gaan striken, schrijft ze.
"Nog zeven keer, komaan mannen!"
Het 17-jarige gezicht van de klimaatmarsen komt ook nog even terug op de beperkte opkomst bij de dertiende klimaatmars in Brussel. Volgens de politie waren er slechts vijfhonderd jongeren aanwezig, al telde de organisatie er 1.200.
Niettemin legt De Wever uit dat het aantal aanwezigen minder belangrijk is dan het feit dat er betoogd blijft worden. Eigenlijk doet dat aantal er niet toe. Het punt is dat we er nog steeds zijn. In het begin haalden we enorme aantallen, wat natuurlijk super was, maar daarom ligt de lat nu erg hoog. Dat is een beetje kut, maar we vinden er wel iets op. Het is alvast een punt op de agenda van onze kerngroepvergadering vanavond: hoe zorgen we ervoor dat de jongeren weer in actie schieten? Nog zeven keer, komaan mannen! We hebben al enkele leuke acties bedacht. Zo willen we tijdens de paasvakantie aan zee striken. Dan combineren we de mars met een clean-up van het strand en een grote picknick. Dat wordt keileuk, klinkt het.