Maandagavond werd nog maar eens duidelijk dat Annelies en Joris compleet verschillen qua aanpak. Joris wil zich voor de volle honderd procent smijten, terwijl Annelies de boot afhoudt, wat voor frustratie bij hem zorgt. Ik kan mijn gevoelens niet forceren. Je mag niet vergeten dat we elkaar op dat moment nog maar zes dagen kenden. Nu, op zich is het niet abnormaal dat gevoelens evolueren in een relatie. Maar bij ons... Tja, het verschil werd echt wel groot, en daar moest even in bijgestuurd worden, vertelt Annelies in Dag Allemaal.
Te gedreven
Hoewel dergelijke gedrevenheid geen slechte eigenschap is, heeft Annelies het er duidelijk moeilijk mee. Zoals Joris zich smijt, dat heb ik eerlijk gezegd nooit eerder meegemaakt. Maar nogmaals, da's niet erg, hé. Zijn gedrevenheid is ook een grote kwaliteit, zeker op professioneel vlak. Wat relaties betreft, is er nog wat werk aan de winkel, toch wat ons betreft, klinkt het.
Afgewezen gevoel
Toch blijft het knagen aan Joris, die zich keer op keer afgewezen voelt. Maar daar wil Annelies zich niet door laten beïnvloeden. Als ik Joris zeg dat ik geen zin heb om altijd te knuffelen, dan denk ik alleen aan m'n eigen gevoel en onze situatie. Ik ga niet iemand vastnemen als ik me daar niet comfortabel bij voel. Maar stel dat niet gelijk met afwijzen. Op een ander moment heb ik misschien wél zin in een knuffel, aldus de 29-jarige leerkracht techniek uit Kessel-Lo.
Gelukkig weet Joris van zichzelf dat hij op dat vlak nog een werkpunt heeft. Joris weet uit vorige relaties ook dat hij een verstikkend effect kan hebben op een vrouw. En ik neem hem dat niet kwalijk. Aan ons om de gulden middenweg te vinden, legt ze uit.
Geïnteresseerde mannen
Intussen is Annelies een bekend gezicht geworden, en dat laat zich merken als ze buitenkomt. Ik word heel vaak aangesproken, maar dat heeft naar 't schijnt met m'n open uitstraling en glimlach te maken. En gelukkig krijg ik alleen maar toffe dingen te horen. Hoewel... Bij sommige mannen denk ik toch: amai, da's durven!, lacht ze.
Sommige mannen bieden zich zelfs spontaan aan bij de knappe Limburgse. Ik kan ze al niet meer op m'n twee handen tellen, die aanzoeken'. Ach, ik lach het wat weg, en neem het dan maar op als een compliment, besluit ze.