Met 358.836 nieuwsgierig paar ogen voor de eerste aflevering brak het programma vorig jaar alle kijkcijferrecords op Vijf. Een veelbelovende start, die eens te meer bewijst dat Temptation Island meer is dan een guilty pleasure, ook al geven we dat niet graag toe.
Of het nu de bakker, de slager of mijn vrienden zijn: iederéén kijkt naar Temptation Island. Schuldgevoel lijkt me dan ook niet op z'n plaats. Niet voor mij als presentatrice en al helemaal niet voor de kijker. Ja, het gaat over relaties, bedrog en jaloezie, maar het is wel een programma met volwassen mensen die vooraf heel goed weten waaraan ze beginnen. Temptation Island geeft gewoon een ongegeneerde en eerlijke kijk op de relaties van anderen. Hoe gaan koppels echt om met bedrog? En hoe vergeef je elkaar? Dat soort vragen zijn voor heel veel mensen herkenbaar. Het grote verschil is natuurlijk dat de omstandigheden waarin de deelnemers tien dagen geleefd hebben redelijk extreem zijn.
Dat lijkt me een understatement.
Niet noodzakelijk. Ook in het echte' leven is er overal verleiding. Stel dat je iemand bent die elk weekend alleen en tot in de late uurtjes de bloemetjes buitenzet, dan bots je onvermijdelijk ook op vrijgezellen. De vraag blijft in zo'n situaties dezelfde als op het eiland: kun je aan die verleidingen weerstaan? Dat blijkt vaak moeilijker dan verwacht.
Weten de koppels na de succesvolle editie van vorig jaar beter waar ze aan toe zijn?
De koppels die meedoen zien het programma echt als een relatietest en zijn er ook rotsvast van overtuigd dat ze dit experiment tot een goed einde zullen brengen. Ze geloven met hun hele hart in de ware liefde en in hun partner. Drie van de vier koppels hebben dit jaar ook heel duidelijke afspraken gemaakt. Eén paar heeft zelfs afgesproken dat er enkel gedanst mag worden indien er minstens een armlengte afstand gehouden wordt. De vraag is natuurlijk of de deelnemers zich aan die afspraken zullen houden
Dat is heel dubbel. Op korte tijd bouw je een heel goede band op met de deelnemers. Niet dat ik dienst doe als vertrouwenspersoon, maar ik sta wel aan dezelfde kant als de vrouwen. Ik bid met hen mee dat hun vriendjes niets verkeerd doen. Wij krijgen de kampvuurbeelden ook niet eerder te zien en kunnen de emotionele schade moeilijk voorspellen. Maar uiteraard is het moeilijk om te zien hoe iemand compleet instort voor je ogen. Als presentatrice moet je dan professioneel en neutraal blijven, je moet proberen een goed gesprek te voeren over de emoties en gedachten die op dat moment door hun hoofd razen. Achter de schermen is er gelukkig wel plaats voor een knuffel en troostende woorden.
Je werkt nu al twee jaar mee aan het programma. Is jouw geloof in de liefde nog intact?
Ja, ik geloof nog steeds dat je met één persoon oud kunt worden. Ik geloof echter niet dat er relaties bestaan die 50 à 60 jaar duren zonder dat er af en toe iets misloopt. Die hoogtes en laagtes maken deel uit van het leven, dat jammer genoeg niet altijd een sprookje is. Soms moet je vechten voor elkaar en laten zien dat je om elkaar geeft. Olivier (Deschacht, Anderlecht-voetballer, red.) en ik hebben samen al twee kinderen, dus wat mij betreft is dat ook al een serieuze relatietest. (lacht)
Maakt Olivier zich zorgen als je naar Thailand vertrekt?
Nee, Olivier vreest niets en hoeft ook niets te vrezen. De vrijgezellen hadden geen oog voor mij. Hij is trouwens enorme fan van het programma: we kijken er samen naar in de zetel. Mijn kinderen liggen dan al lang in bed, voor zulke programma's zijn ze nog net iets te jong. Ik vertel hen ook niet wat ik presenteer, dat mogen ze zelf ontdekken als ze er oud genoeg voor zijn. Naast mijn man kijken ook mijn vrienden regelmatig mee. Dan drinken we samen een lekker aperitiefje, een beetje zoals vroeger, toen de reeks voor het eerst op tv te zien was.
Mare Hotterbeekx