De Amerikaanse fotografe Katie Crawford is het onbegrip en de onwetendheid in de samenleving over mentale stoornissen grondig beu. En dit klaagt ze aan op een wel heel opvallende manier. Crawford, die zelf lijdt aan een angststoornis, maakte in haar werk 'My Anxious Heart' zelfportretten om haar eigen emoties en ervaringen in beeld te brengen. "De foto's zijn een manier om me persoonlijk te uiten over hoe ik me soms voel. Ik weet dat het niet specifiek is voor iedere persoon, maar toch hoop ik dat het een kans creëert voor een open dialoog tussen diegenen die eraan lijden en anderen die het niet begrijpen." Elke foto voorzag ze van een onderschrift om haar publiek uit te leggen hoe het juist voelt om te moeten omgaan met chronische angst of depressies.
"Ik was bang om te slapen. Ik voelde de meeste paniek tijdens complete duisternis. In feite, complete duisternis was niet eng. Dat was het kleine stukje licht dat voor een schaduw zou zorgen, een afschuwelijke schaduw." © Katie Crawford
"Omdat ik zelf al bijna mijn hele leven aan een angststoornis lijdt, heb ik ervoor gekozen om het gevecht met de angst en zijn constante aanwezigheid fotografisch voor te stellen", gaat Crawford verder. "Doorheen mijn werk, probeer ik mijn eigen emotionele en fysieke ervaringen voor te stellen opdat anderen zouden kunnen begrijpen welk gewicht zovelen in onze maatschappij met zich meetorsen. De fysieke gevolgen van de stoornis, zoals verhoogde hartslagen, duizeligheid en kortademigheid worden vaak niet opgemerkt of worden verkeerd geïnterpreteerd door diegenen die maar weinig met angst worden geconfronteerd. " Daarom dat angstige mensen vaak ten onrechte als antisociaal, prikkelbaar en overdramatisch worden beschouwd, zo stelt de Amerikaanse kunstenares.
"Sneden zo diep dat ze nooit meer zullen genezen. Pijn zo erg dat het bijna ondraaglijk wordt. Dit ben ik geworden... , deze snede, deze wonde. Het enige dat ik weet is deze zelfde pijn, scherpe adem, lege ogen, trillende handen. Als het zo pijnlijk is, waarom dan nog doorgaan? Tenzij...het misschien het enige is dat je weet." © Katie Crawford
In 'My Anxious Heart' gebruikt Crawford veel zwarte achtergronden en zwarte objecten. Ze symboliseren de duisternis en negativiteit waarmee mensen met angst en depressies te maken hebben. "Door het tonen van deze surreële afbeeldingen wordt de kijker gegidst door de interne en externe strijd waarmee mensen met een stoornis worden geconfronteerd. Door mijn eigen ervaringen en verhalen probeer ik de ruwe essentie van angst in beeld te brengen." En daar is de Amerikaanse zeer goed in geslaagd.
"Ze zeggen me steeds om te blijven ademen. Ik voel mijn borstkas op en neer bewegen, op en neer, op en neer. Maar waarom voelt het alsof ik stik? Ik houd mijn hand onder mijn neus, om zeker te zijn dat er lucht is. Maar nog steeds kan ik niet ademen." © Katie Crawford
De volledige reeks van Crawford vindt u op haar persoonlijke website.