"Met zo'n vreselijke titel kon de rest van het album alleen maar meevallen", verklaart groepsleider Matt Healy (foto tweede links), die we in de backstage treffen vlak voor zijn concert in Vorst Nationaal. Buiten staat een horde tienermeisjes ongeduldig aan de hekken te drummen. Afgezien van de strenge controles, wijst niets erop dat deze stad twee weken geleden nog getroffen werd door aanslagen.
"Of ik bang ben? Ja, natuurlijk. Maar ik zou het mezelf erg kwalijk nemen als ik zou toegeven aan die angst. We mogen onze vrijheid niet zomaar laten afpakken. De focus van onze muziek is natuurlijk niet politiek, maar toch zal ik straks tijdens het concert iets zeggen over deze aanslagen. Meer dan ooit moeten we nu sterk en solidair zijn."
Dezelfde bagage
En die houding nemen ze ook aan binnen hun groep. Nog voor hun eerste jeugdpuisten de kop op staken begon dit viertal samen muziek te maken. En daar zijn ze nooit meer mee gestopt. Alleen werd de slaapkamer intussen ingeruild voor de opnamestudio, en groeide hun publiek van een tiental mensen tot een kleine tienduizend.
"Toen we in 2013 begonnen met de toer voor ons eerste album waren we een kleine, onbekende groep. Maar gaandeweg zagen we de zalen steeds voller worden. Dat deed deugd, al hebben we altijd al geloofd in onze muziek, die een soort uiting was van de hechte vriendschap tussen ons. We zijn echt opgegroeid als vier broers die jarenlang exact dezelfde platen beluisterd hebben, dezelfde films keken en in één kamertje met elkaar discussiëren over dat alles."
En hoewel hun muziek een eclectische mix is van pop, donkere 80s rock en elektro, slaagt de groep er toch in om alle neuzen in één richting te krijgen en te houden.
Oprechtheid is belangrijker dan perfectie
"Met z'n vieren vormen we een onwrikbaar front. We vertrouwen elkaar bijna blindelings, net omdat we dezelfde culturele bagage hebben. Binnen de groep heerst er een soort autocratie. Maar naar de buitenwereld toe ben ik een dictator: ik duld geen beïnvloeding. Andermans mening zal me worst wezen. Onze muziek staat voor authentieke eerlijkheid. Binnen die filosofie is er weinig ruimte om compromissen te sluiten."
Het is ook die filosofie die ervoor zorgt dat de teksten zelden steriel of gekunsteld aanvoelen. Perfectie lijkt ondergeschikt aan de oprechtheid waarmee de teksten tot bij de fans geraken.
"In het begin was ik doodsbang voor de reacties. Mijn nummers gaan over zaken waarover ik twijfel, waar ik niet tevreden over ben of die me angst aan jagen. Tijdens de optredens had ik soms het gevoel dat ik uit mijn dagboek aan het voorlezen was. Beangstigend en bevrijdend tegelijk."
Mare Hotterbeekx
The 1975, I like it when you sleep, for you are so beautiful yet so unaware of it', Universal. The 1975 speelt 01/06 op Rock Werchter.