De Armoedebarometer meet de evolutie van de armoede in Vlaanderen. Ze bestaat uit verschillende dimensies: gezondheid, inkomen, arbeid, wonen, onderwijs en samenleven. Uit de analyse blijkt dat in 2022, het jaar waarop de Armoedebarometer betrekking heeft, de armoedesituatie in Vlaanderen weinig verbeterd is.
Zo is het aantal personen onder de armoededrempel gestagneerd (7,7 procent of ongeveer 510.000 Vlamingen), maar werd de armoedekloof dieper. In 2021 was het mediaaninkomen van personen onder de armoededrempel nog 15 procent verwijderd van de eigenlijke armoedegrens, in 2022 was dat opgelopen tot 18,2 procent. Bovendien is er een grote groep personen (7,5 procent of een half miljoen) die aanleunt bij de armoededrempel. Zij hebben een inkomen tussen 60 en 70 procent van het mediaaninkomen. Decenniumdoelen meent dat het daarom vandaag beter is om armoede te benaderen als een «grote bubbel» die zich vormt rond de armoedegrens.
Energiecrisis
Volgens Decenniumdoelen zijn bijzondere ontwikkelingen zoals de energiecrisis als gevolg van de oorlog in Oekraïne niet vreemd aan de evoluties. Zo steeg de inflatie tot historisch hoogtes en werden niet alleen de energieprijzen maar ook de prijzen voor basisconsumptie duurder. In 2021 waren gelijkaardige evoluties merkbaar: de armoedecijfers daalden toen nog wel, maar wie in armoede leefde werd nog armer.
In de eerste helft van 2022 werden OCMW’s overspoeld met energievragen, maar ook het aantal hulpaanvragen voor schuldbemiddeling, financiële hulp en voedselhulp namen aanzienlijk toe. Bovendien klopten vele nieuwe profielen voor het eerst aan bij het OCMW. Ook de voedselbanken stelden een nooit geziene toename vast in alle Vlaamse provincies van gemiddeld 13 à 23 procent tegenover 2021. Tot slot werden tijdens de daklozentelling in oktober meer daklozen geteld, met opvallend meer alleenstaande moeders en gezinnen met kinderen.
Beleidstendensen van culpabiliseren
Decenniumdoelen vraagt om gerichte maatregelen zoals het sociaal energietarief, met duidelijk positief effect op de situatie van personen in armoede, voort te zetten. Daarnaast moet het beleid structureel investeren in ondersteunende hulp- en dienstverlening. Zo zijn er de hoge kosten in het onderwijs en het tekort aan betaalbare kinderopvang. Helaas ziet Decenniumdoelen momenteel het omgekeerde gebeuren, met een «sterke beleidstendens van voorwaardelijkheid en culpabiliseren». «Hierdoor wordt de samenleving opgesplitst in een polariserende ’wij’ (die het goed hebben) en een ’zij’ (die er niet bij horen). Dergelijk beleid werkt duidelijk niet om armoede te bestrijden», klinkt het in de persmededeling.
Alles wat je echt wilt weten vind je op Metrotime.be