Wie is Dorian Dumont?
Beschrijf de origin story van je muzikale project.
«Mijn soloproject op piano heeft heel wat voeten in de aarde gehad. Eerst transcribeerde ik de muziek van Aphex Twin, louter om die te begrijpen – zoals ik overigens ook gedaan heb voor solo’s van Bill Evans, Herbie Hancock, Oscar Peterson en anderen. Vervolgens kwam het speelplezier, om dan vast te stellen dat de muziek me inspireerde om zelf te improviseren. Kortom: ik vermaakte me. Het resultaat is een persoonlijke verkenningstocht doorheen het weelderige muzikale universum van Aphex Twin.»
Waarmee onderscheid je je van de grijze massa?
«Ik zou nooit genoegen nemen met slechts één muzikale weg te verkennen. Akkoord, veel hele grote artiesten doen dat, maar ik ben tot het besef gekomen dat die diversiteit in mijn projecten van fundamenteel belang was voor mij. Bij elk van die projecten verken ik een ander facet van mezelf.»
God is een dj, wist Faithless ons te melden. Mocht er één plaat op endless repeat staan in de hemel, welke zou je aanvragen bij je aankomst daarboven?
«Eén enkel album noemen is een echte marteling. Dat betekent dat je zoveel links moet laten liggen. Maar vandaag zou ik zeggen: ‘Ahmad's Blues’ van Ahmad Jamal. Daar zit alles in. Ik ga vals spelen en nog een plaat noemen: ‘Computer Controlled Acoustic Instruments pt2’ van Aphex Twin. Die is gek genoeg miskend, maar minstens even geweldig.»
Wat is je grootste muzikale ambitie?
«Een band met Questlove op de drum, Thom Yorke aan de microfoon, Ambrose Akinmusire als trompetter, King Krule op de gitaar, Larry Grenadier op de bas, Soweto Kinch als altsaxofonist, Brad Mehldau en Jason Moran als tweede en derde pianist, Aphex Twin aan de knoppen en Björk als artistiek directrice. En dat gedurende twee à drie wereldtournees.»