Wie is Celsa Maxwell?
Celsa Maxwell: «Ik ben een jonge Belgische muzikante die lo-fi dromerige, filmische muziek maakt die niet zou misstaan in een David Lynch of Hitchcock-universum. Ik experimenteer met een basis van classic songwriting besprenkeld met een vintage vibe en hier en daar ruimte voor imperfecties en een aparte twist.»
Beschrijf de origin story van je muzikale project.
«Op mijn dertiende leerde ik wat gitaar spelen, niet echt met de ambitie om eigen nummers te schrijven maar op de één of andere manier begonnen die er toch vrij snel spontaan uit te komen. De afgelopen tien jaar bleef ik dan ook niets anders doen dan schrijven, maar nooit met de behoefte om dit met iemand te delen. Twee jaar geleden werd ik plots eenzijdig doof en dat heeft voor mij alles veranderd. Het is het grootste obstakel dat ik nog steeds aan het overwinnen ben, maar tegelijkertijd ook de voornaamste reden van het uitbrengen van mijn album. Dat ben ik aan mezelf verschuldigd.»
Waarmee onderscheid je je van de grijze massa?
«Ik vermoed vooral mijn manier van werken op zich. Ik doe al mijn opnames zelf en probeer het zoveel mogelijk bij momentopnames te houden. Door niet te vaak te gaan heropnemen probeer ik de ziel in een nummer te behouden en iets oprecht te maken. Alles draait in mijn nummers rond gevoel, wat er ook voor zorgt dat ik niet de meest voor de hand liggende of hapklare muziek maak. Dat dat gevoel bij sommige mensen binnenkomt doet me dan ook veel plezier.»
Fans van welke gevestigde artiesten zouden je muziek weleens kunnen smaken?
«Velvet Underground & Nico, Lana Del Rey en Mazzy Star.»
Wat is je grootste muzikale ambitie?
«Mijn grootste ambitie is om zoveel mogelijk te blijven schrijven en platen uit te brengen, zolang mijn gehoor dat toelaat. Ik denk dat ik daar de meeste voldoening uit zal halen.»
Deze peeps verdienen een shout-out:
«Iedereen die dicht bij mij staat en mijn album mede mogelijk heeft gemaakt. Ik ben dankbaar om omringd te zijn door zulke toppers!»