Vorige week bracht onze trip door het Engelse graafschap East Sussex ons van Rye naar Hastings en Battle. Vandaag rijden we naar Bexhill-on-Sea en Brighton.
Wie van Hastings naar Brighton rijdt, kan onderweg pauzeren in Bexhill-on-Sea. Vanaf 1902 werden hier autoraces gehouden voor maar liefst 30.000 toeschouwers. Voor autoliefhebbers is een bezoek aan het Bexhill Museum dan ook verplichte kost.
Even indrukwekkend in deze badplaats is het De La Warr Pavilion, dat de naam kreeg van de man die het liet bouwen: Herbrand Sackville, de negende Earl De La Warr. Het gebouw, een pareltje van interbellumarchitectuur, dateert van 1935 en is nog steeds bestemd voor culturele activiteiten.
Iets verderop vinden we het Sovereign Light Café. In Brighton is er een belangrijke rockscene, maar ook Bexhill heeft zijn helden. Drie leden van de popgroep Keane groeiden op in Battle en de single Sovereign Light Café' uit 2012 is genoemd naar dit strandcafé in Bexhill.
Een trein uit andere tijden
Brighton is something completely different, en lijkt net een mini-Londen. We logeren niet in de drukke binnenstad, maar in Hotel Seattle in Brighton Marina, een nieuwe wijk naast de jachthaven. Je bereikt het centrum te voet, met de bus of met de Volks Electric Railway, een initiatief van ene Magnus Volk.
De negentiende-eeuwse treinstellen ondergingen een restauratiebeurt, en de lijn wordt sinds 1940 door de Brighton Corporation en later door de gemeente Brighton & Hove onderhouden met de hulp van vrijwilligers.
Een van de grootste toeristische troeven van Brighton is de bekende pier. Aan het kermissfeertje dat hier hangt is duidelijk dat dit meer is dan een zomerattractie. Er komen jaarlijks ongeveer vier miljoen bezoekers op af.
In The Lanes, de smalle winkelstraatjes vlakbij, heerst een andere sfeer. Je hebt hier niet het gevoel dat je aan de kust bent, en net die verscheidenheid maakt Brighton aantrekkelijk.
George de spilzieke
De volgende dag bezoeken we het Royal Pavilion. Een koninklijk paleis, maar dan eentje dat weinig gemeen heeft met andere koninklijke residenties. Brighton dankt dit exorbitante gebouw aan prins-regent - later koning - George IV. De spilzieke monarch werd in Blackadder' prachtig neergezet door Hugh Dr. House' Laurie. Als prins-regent liet George een landhuis verbouwen tot een Indisch paleis met minaretten, pagodes en koepels, en met hier en daar classicistische restanten. Binnenin domineren Chinese kleuren en motieven.
George vond dit paleis fantastisch, zeker wanneer zijn minnares in de buurt was. Koningin Victoria was er minder dol op en verkocht het gebouw in 1850 aan de gemeente Brighton. De inboedel liet ze overbrengen naar Londen en Windsor, maar gaandeweg wist Brighton het paleis weer te bemeubelen met authentiek en historisch meubilair.
We besluiten ons bezoek met een lunch in de vorm van een High Tea. Vanop het terras van de tearoom van het Royal Pavilion zie je de ingang van het Brighton Museum & Art Gallery. Design, mummies, een etnografische afdeling, lokale archeologische vondsten: er is voor elk wat wils. Op de eerste verdieping is er een mode-afdeling en een zaal voor wisselende tentoonstellingen.
Italiaans bij Jamie
Brighton is inderdaad een soort Londen in het klein. Terwijl de vrouwelijke, winkelgrage gezinsleden maar moeilijk een keuze kunnen maken tussen onder meer The Lanes met hun vele sympathieke winkeltjes en het artistieke Kemptown - waar de faam van Brighton als Britse homohoofdstad alle eer wordt aangedaan - trek ik naar het Toy and Model Museum.
Wie dol is op miniatuurtreinen, oud kinderspeelgoed of met heimwee terugdenkt aan de verzameling Corgi Toys, Dinky Toys of Matchbox-autootjes uit zijn jeugd, komt hier zeker aan zijn trekken.
's Avonds brengen we een bezoek aan een van de hipste koks van het Verenigd Koninkrijk. Aan de lokroep van de lokale vestiging van Jamie's Italian, een keten van tv-kok Jamie Oliver, kunnen we niet weerstaan. De vriendelijke dienster suggereert een plekje op het terras boven. Dat beklagen we ons niet en ook het eten bevalt ons zeer. Echt goedkoop is Jamie niet, maar de rekening is evenmin buitensporig.
Nadien wandelen we terug naar Brighton Marina, aangezien de Volks Electric Railway 's avonds niet uitrijdt. Terwijl de zon ondergaat, sluiten we ons verblijf in East Sussex af met een wandeling langs de jachthaven.
door Wim De Mont