Twintig jaar geleden verhuisde Ana Maria Osorio Gil van Colombia naar Brussel. Enkele weken later zou ze Nederlands leren aan het Sint-Guido-Instituut in Anderlecht, als een van de eerste generatie OKAN-studenten. Na haar universitaire studies klopte een oude leerkracht bij haar aan: of ze niet ook wou lesgeven aan anderstalige nieuwkomers in het Sint-Guido-Instituut?
«Leerkracht worden, was bij mij nooit een optie», geeft Ana Maria toe. «Ik was altijd opgevoed met het idee dat ik een topjob moest vinden om te kunnen presteren. Toch wist ik eigenlijk diep vanbinnen al heel lang dat ik leerkracht wou worden.» Dat werd ook bevestigd eenmaal ze de job aannam: «Lesgeven is duidelijk mijn passie. Ik doe niets liever dan kennis doorgeven aan anderen.»
Ervaringsdeskundige
Ana Maria woont zelf in Vorst, de gemeente waarin ze opgroeide en naar de Chiro ging. Het Sint-Guido-Instituut ligt dan ook maar op een kort stukje fietsen van haar vandaan. Daar leert ze samen met de andere leerkrachten Nederlands aan nieuwkomers, maar ook zo veel meer dan dat. «De superdiverse context van de school is een uitdaging op zich, maar dat maakt het net zo leuk», zegt Ana Maria.
Even was ze toch aan de slag gegaan in een minder diverse context, maar dat vond ze al snel vervelen. «Vaak wordt gezegd dat al die verschillende achtergronden iets negatief zijn. Daarom vind ik het belangrijk om aan die kinderen ook de boodschap te geven dat het ook net een sterkte kan zijn. En dat je fier mag zijn op je afkomst, en die mag delen met de klas en met de wereld.»
Ana Maria weet tenslotte als geen andere hoe het is om als nieuwkomer in een ander land aan te komen. «Als ik lesgeef, helpt het dat ik aan de andere kant van de klas gezeten heb. Ik weet hoe moeilijk het is om een andere taal te leren. Ik weet wat het betekent om in een ander land te starten, soms ook zonder de rest van je familie.»
Verbinding betekent respect
Om in die stedelijke context haar klas te kunnen managen, zet Ana Maria sterk in op verbinding en open communicatie. Dat is het allerbelangrijkste, verzekert ze ons: «Vroeger waren we gewoon dat de leerkracht baas was, en dat de leerling maar moest luisteren. Maar dat werkt niet zo. We zijn coaches die de leerlingen moeten begeleiden en steunen. Die sterke band creëren, is soms ontzettend moeilijk, maar het loont wel. Als ze weten dat jij hen respecteert, krijg je respect terug.»
Dat is ook de voornaamste les die Ana Maria de voorbije acht jaar leerde in Anderlecht. «Die leerlingen vragen aandacht en liefde, en daar maken we vaak te weinig tijd voor. Maar ik heb geleerd dat het zo veel meer opbrengt om er net wel ruimte voor te maken. Als die verbinding er is, geraak je snel veel verder in je leerstof.»
Wil je ook graag lesgeven? Word leerkracht in Brussel!
