‘Les passagers de la nuit’ gaat over een vrouw die na een scheiding weer overeind krabbelt. Wat gaf je zin om dit verhaal te vertellen?
Mikhaël Hers
Wat vind je precies fascinerend aan nachtradio?
«Ik luisterde er als kind vaak naar als ik niet in slaap geraakte. Zo kwam ik programma’s tegen waarin onbekende mensen getuigden over hun intieme leven. Het verraste me altijd, en het opende echt een venster op de wereld voor mij. Deze film heeft me doen beseffen dat die nachtradio heel specifiek was voor de jaren 1980. We gaan niet meer op dezelfde manier om met het medium.»
‘Les passagers de la nuit’ is een bijzonder zachte film. Hoe heb je dat voor elkaar gekregen?
«Ik veronderstel dat het een kwestie van gevoeligheid is. Dit is een vrij melancholische film. Ik wil films maken waarin je je kan nestelen, net zoals je je in een liedje kan nestelen. Al zit er ook bitterheid en geweld in. Al mijn personages moeten problemen overwinnen, maar die zijn niet de essentie van het verhaal.»
RECENSIE ‘LES PASSAGERS DE LA NUIT’ ***
Parijs, 1985. Sinds haar echtgenoot het gezin verliet, is niets nog hetzelfde voor Elisabeth (Charlotte Gainsbourg). Gedreven door haar instinct schrijft ze de presentatrice van ‘Les passagers de la nuit’ aan, een programma op de nachtradio, en ze wordt haar telefoniste. Regisseur Mikhaël Hers heeft het talent om geloofwaardige en aangrijpende scènes uit het dagelijkse leven te creëren, maar het lukt hem niet echt om ze te doen sprankelen. De melancholische en zintuiglijke manier waarop hij het Parijs van de jaren 1980 weer tot leven roept, is indrukwekkend en innemend. Anderzijds is het verhaal over een alleenstaande vrouw die een nieuwe familiekring opbouwt te vrijblijvend om naar de keel te grijpen. Wat niet wegneemt dat deze zachtzinnige trip naar de eighties zijn verdiensten heeft. (si)