Hoe ben je in deze krankzinnige Poolse komedie beland?
Yassine Fadel: «In 2018 heb ik meegespeeld in de Poolse serie Nielegalni' (Illegals'), en die castingverantwoordelijke heeft me nu weer opgebeld. Toen ik het script las, heb ik eerst getwijfeld omdat er toch een paar gedurfde' scènes in zaten. (lacht) Omdat ik moslim ben, heb ik mezelf moeten overwinnen, maar dat hoort nu eenmaal bij het vak van acteur. Ik geniet er ook van om personages te spelen die ver van mij liggen. Meestal word ik gevraagd om een Kader of een Samir te zijn, in dit geval ben ik Jacques, een Franse christen! Dus heb ik ja gezegd.»
Hoe verliep de auditie?
«We moesten thuis een hete' scène opnemen en die opsturen. Ik heb gevraagd aan mijn vrouw om mij te helpen. Ik heb haar in ondergoed gefilmd, van achteren. Op de set vroeg de regisseur me of ik een prostituee had ingehuurd voor mijn auditie-opname. Nee, die prostituee was mijn vrouw'!» (lacht)
Seks, drugs, geweld en bloed, All My Friends Are Dead' is behoorlijk stevig. Wat vond je zelf de moeilijkste scène?
«Het trouwfeest. Oorspronkelijk waren mijn dialogen in het Engels, maar op de draaidag zelf kreeg ik te horen dat ze het finaal in het Frans zouden doen en dat ik mocht improviseren. Maar ik heb nog nooit een huwelijk voltrokken. Wist ik veel wat je dan zegt! En dan wilden ze ook nog dat ik er een zin in het Pools aan zou toevoegen. Ik moest dus eerst wat Frans ophoesten en als de camera bij mij kwam met die zin in het Pools op de proppen komen. Voor een Poolse crew, terwijl ik geen woord Pools spreek! (lacht) Ik sloeg dan ook alles door elkaar.»
Je hebt al een hele reeks internationale producties op je cv. Hoe was het bijvoorbeeld om mee te spelen in Homeland'?
«Ik keek sowieso al trouw naar die serie. Toen ik vernam dat ze acteurs zochten, heb ik geen moment geaarzeld. Ik heb 6 uur op de bus gezeten naar Londen om auditie te doen voor de rol van een Palestijn, en daarna mocht ik ook nog een ander personage proberen. Zo heb ik de rol van de agent van de Mossad te pakken gekregen. Dat was de verplaatsing meer dan waard.»
Elli Mastorou