Wat staat je personage te wachten in dit tweede seizoen?
Anya Chalotra: «Yennefer is gevangen genomen en ze moet de gevolgen dragen van haar opoffering tijdens de veldslag van Sodden Hill. En ze vat een lange en brutale tocht aan om haar ware kracht te vinden. [pauzeert even] Ik weet dat ik dat al gezegd heb toen ik promo deed voor het eerste seizoen, maar deze keer vindt Yennefer die kracht echt!» (lacht)
Ze zit eigenlijk een beetje in een existentiële crisis, niet?
«Precies! Als je kwijtraakt wat jou definieert, kan je alleen maar weer opstaan. Dat is toch wat Yennefer overkomt. Haar wereldbeeld en manier van denken veranderen helemaal. Omdat ze verliest wat essentieel lijkt, ontstaat er plaats om te groeien. [luchtig] O la la, ik lijk wel een waarzegster in een slechte soap!» (lacht)
De verschillende tijdlijnen van het eerste seizoen komen eindelijk samen. Het moet ook voor jou gemakkelijker zijn om te volgen.
«Reken maar. Je draait de episodes sowieso al niet in volgorde, en dan werk je ook nog voortdurend met andere regisseurs. Soms is het dus een hele klus om de actie te situeren. De beste raad die ik op de toneelschool heb gekregen, is echter ook de meest evidente: speel de scène, punt uit. Het klinkt onnozel, maar soms hou je zoveel elementen van het scenario in je achterhoofd dat je vergeet om in het moment zelf te staan. Als je gewoon de scène speelt, raak je nooit echt het noorden kwijt. In het echte leven volgt niemand een scenario. We zitten er de hele tijd middenin.»
Yennefer is het favoriete personage van de fans. Hoe komt dat, denk je?
«Ik weet niet of dat waar is, maar ik ben blij dat je het denkt. (lacht) Ik denk dat mijn personage de kans krijgt om zich echt te ontwikkelen, en dat maakt haar zeker interessanter. Yennefer is ook een ongewone heldin. Ze is niet als de anderen. In dit seizoen stel ze zich bijvoorbeeld veel vragen bij het geloof. Dat zie je om te beginnen niet vaak in een serie als deze, en nog minder bij een vrouwelijk personage. En we zien haar ondanks alles doorbijten, voorbij haar typische cynisme. Je voelt dat haar pad dat van Ciri zal kruisen… Yennefer beseft het niet, maar ze is voorbestemd om meer te geven dan te nemen. Het klinkt banaal, maar ze heeft me al veel geleerd. Ik voel me veel meer in harmonie met mezelf sinds ik haar speel.»
‘
«Henry Cavill, zonder concurrentie. Hij is een grote nerd, geloof me vrij. Hij stapte op de set met een kleine bijbel over de wereld van de game. Soms draaien we een scène en bedenkt hij plots dat we misschien een specifiek woord uit pagina 225 van dat boekje kunnen gebruiken. Echt intimiderend!» (lacht)
Veel fans houden van de kitscherige toon van de serie. Wat vind je daarvan?
«Kitsch… [denkt na] Ik weet niet of ik dat woord zou gebruiken, maar ik snap wel wat je bedoelt. Bepaalde scènes zijn echt absurd, en we hebben geen schrik om er nog een schepje bovenop te doen. En we komen ermee weg omdat de serie in haar geheel wel iets deftigs wil vertellen. We spelen met thema’s zoals schuldgevoel of betrokkenheid, en die sterke rode draden compenseren de compleet ridicule situaties waarin we belanden. Ik geef toe dat ik soms ’s avonds naar huis ga en denk ‘Oké, dus dat is mijn job’. We spelen de hele dag als kinderen, en daarna vertellen we onze vrienden dat we de hele week gevochten hebben tegen een magische boom. Gelukkig hebben we vrienden die dan raar kijken en over het echte leven kunnen praten.» (lacht)
Sidder, o arme stervelingen! Geralt (Henry Cavill) is terug, en de monsterjacht kan hervat worden. Het eerste seizoen was plezierig maar met zijn bizar wisselende tijdperken soms al te verwarrend. Nu krijgen onze favoriete personages een veel simpeler scenario voor de kiezen. De maffe toon die het fantastische universum uit de boeken en games aanslaat, is gelukkig intact. Yennefer (Anya Chalotra) wordt gevangen genomen maar doet niets anders dan haar cipiers uitschelden voor rotte vis. Ciri en Geralt zijn dan weer voortaan verbonden door de fameuze ‘Law of Surprise’ — een kus van de juf en een bank vooruit als je dat concept in minder dan een minuut kunt uitleggen. De hele bende neemt het op tegen betoverde bomen en verleidelijke zielenzuigsters, en hoe kitscheriger het wordt, hoe liever we het hebben. De imposante productiewaarde van ‘Game of Thrones’ is nog steeds nergens te bespeuren, maar het blijft hoe dan ook een genot om een fantasy-verhaal te volgen dat zichzelf niet al te serieus neemt. (si)