Het decor, de Middenvijver op de Ant<HH>werpse Linkeroever, werd ook dit jaar weer prachtig ingekleed. Centraal stonden zeven verschillende podia, cirkelgewijs opgesteld. En iets verderop stond er nog eentje: de Super 8 Social Club. Helemaal in het centrum van het feestgedruis pronkte een gigantische draaimolen van zo'n vijftig meter hoog, klaar om menig feestvierder in hogere sferen te brengen. Helaas moesten er wel 24 festivalgangers door de brandweer bevrijd worden uit de attractie. Zij zaten een klein uur vast op zo'n twintig meter hoogte. Maar dat kon de rest van de pret niet bederven.
Voor elk wat wils
Na een blitzbezoek aan de meer dan verzorgde backstage trok ik de weide op. Opvallend was de uitgebreide waaier aan muziekgenres die, zonder elkaar te storen, als goede buren naast elkaar volledig tot hun recht kwamen. Van house en techno tot hiphop, urban, afrobeat en drum-n-bass: er was voor elk wat wils. En in de eerder vernoemde Super 8 Social Club kon er zowel gerelaxt als gefeest worden. Aan het Top Notch-podium ging het publiek dan weer volledig uit zijn dak tijdens het optreden van De Jeugd Van Tegenwoordig. Elk podium was overigens tot in het kleinste detail ingericht en dat leidde tot een intieme en intense sfeer. En wie even genoeg had van een bepaald genre, kon vlotjes overstappen naar de volgende halte.
Wat echt opviel was de gelaten sfeer. Jong en oud danste, elk op hun eigen manier, harmonieus samen op de tonen van de muzikale sfeermakers van dienst.
Aan eten geen gebrek
Na de eerste feestronde was het hoog tijd voor een hapje en een drankje. De culinaire kaart was even uitgebreid als het muzikale menu. Van een lekker stukje vegetarische kost tot een goei pak friet': alles wat je op een festival kan verwachten, was in overvloed aanwezig. Wel, één punt voor verbetering: de lange wachtrijen aan de eetkramen. Ondanks het grote aanbod mocht het allemaal wel net wat vlotter gaan.
De avond viel en de gezellige zomerzon maakte plaats voor een al even aangename setting, overgoten met een kleurrijke mix van kunstmatig licht. En zeg nu zelf, wat moet een festival nog meer hebben?
Medeorganisator Wim Van der Borght blikte na afloop terug op een geslaagde editie. «Het is een bekend festival dat de afgelopen twintig jaar zijn plaats verdiend heeft in het evenementenlandschap, maar waaraan tegelijkertijd de laatste twee jaar door ons zwaar gesleuteld is», klinkt het. En dat was te merken. Als Laundry Day de laatste vlekjes kan oppoetsen, kunnen we stilaan spreken van een klepper van formaat, die smaakt naar meer.
(rvh)