Gezellig is het niet, een nazi in huis halen. Maar oorlog is oorlog, en dus moeten Lucile Angellier (Michelle Williams) en haar dominante schoonmoeder (Kristin Scott Thomas) dulden dat de Duitse officier Bruno Von Valk (Matthias Schoenaerts) bij hen de voeten onder tafel schuift. Gelukkig blijkt hun ongenode gast een beschaafde vent te zijn. Meer zelfs: na maanden zonder man in huis begint Lucile de aanwezigheid van de gevoelige, muzikale Bruno steeds meer op prijs te stellen. Hun taboe-romance inclusief quatre mains aan de piano zou het onderwerp kunnen zijn van een ordinair stationsromannetje, maar regisseur Saul Dibb (The Duchess') overstijgt dat niveau dankzij een script (gebaseerd op de postume bestseller van Holocaustslachtoffer Irène Némirovsky) dat de grenzen tussen goed en kwaad vakkundig weggomt. Wie beul is en wie slachtoffer, wordt bewust in het midden gelaten, al is een ding duidelijk: oorlog brengt het slechtste in de mens naar boven. In beeld gebeurt er weinig bijzonders, maar de klassevertolkingen van Williams, Scott Thomas en Schoenaerts houden de aandacht vast. Je zou er bijna de potpourri van Allo Allo'-accenten door vergeten.
Aantal sterren: 3/5