SERIES. Vrouwen en varkens: regisseur Nicolas Winding Refn over ‘Copenhagen Cowboy’

Wat zeg je als ik ‘Copenhagen Cowboy’ feministisch surrealisme noem?

Nicolas Winding Refn (lacht) «Dat is prima. Iedereen mag de serie omschrijven zoals ze willen. Het is zeker zo dat de vrouwen centraal staan in ‘Copenhagen Cowboy’. En daar ben ik heel blij om.»

Het hoofdpersonage, Miu, lijkt op veel vlakken toch sterk op de mannelijke helden uit je vorige films. Wat is het grootste verschil?

«Ik zie haar als een evolutie van die vorige personages. Miu is inderdaad een vrouwelijke versie van de rol die Mads Mikkelsen speelde in ‘Valhalla Rising’ en Ryan Gosling in ‘Drive’ en Vithaya Pansingarm in ‘Only God Forgives’. Maar het gaat verder. Ik wil een heel universum creëren met zulke karakters. Mijn eigen superhelden en -schurken, als het ware. Dit is een volgende stap op die weg.»

Wat trekt je precies aan in die zwijgzame en stoïcijnse karakters?

«Ik vermoed dat het te maken heeft met het feit dat ik zelf niet bijzonder rad van tong ben. Ik hou van stille personages, wat dat zet hun lichamelijkheid meer in de verf. En misschien hou ik ook gewoon van personages die een vreemd en onvoorspelbaar kantje hebben.»

Je hebt je eigen dochter, Lola, de rol van de superschurk Rakel gegeven. Waarom eigenlijk?

«Ik heb dat personage pas heel laat verzonnen. Toen we al aan het draaien waren, besefte ik dat het personage van Miu een tegenpool nodig had. We hadden al scènes gedraaid waarin een doodskist te zien was, en ik bedacht dat Rakel misschien daarin opgesloten zou kunnen zitten, omdat ze een probleemkind is dat een hoop onheil veroorzaakt heeft. We zijn meteen op zoek gegaan naar een geschikte actrice, maar we vonden niemand met wie het klikte. En toen dacht ik aan Lola.»

Hoe was het om haar voor je camera te hebben?

«Ik kan je verzekeren dat ik nerveus was. Als het niet gewerkt had, zou dat ons kerstfeest compleet om zeep geholpen hebben. (grijnst) Ik heb haar auditie laten doen zonder dat ze het wist. Ze was aan het studeren voor haar examens, en ik vroeg haar om een stukje dialoog voor te lezen, zogezegd om te zien of het goed klonk. Na enige aandrang deed ze het, en het was perfect. Enkele dagen later heb ik haar de rol aangeboden. Ze zei ‘Oké, maar nu gaat het niet want ik moet eerst mijn examens doen’.» (lacht)

‘Copenhagen Cowboy’ is de eerste keer dat je in Denemarken gewerkt hebt sinds ‘Pusher III’ in 2005. Waarom had je zin om terug te keren naar je geboorteland?

«Dat was eigenlijk niet de bedoeling. Ik ging ervan uit dat ik ook deze serie in het buitenland zou draaien, omdat ik me beter in mijn vel voel als buitenstaander. Maar door de coronacrisis zaten we onverwacht vast in Denemarken, en niemand wist wat de toekomst zou brengen. Dus dacht ik ‘Wat als ik dit project nu deed en hier in eigen land situeerde?’ Ik wou niet terugkeren naar mijn verleden maar wel alles wat ik sinds die laatste ‘Pusher’-film geleerd heb toepassen op een nieuw Deens verhaal.»

Varkens spelen een opvallende rol in de serie. Heb je iets met die beesten?

(lacht) «Ik vroeg me af wat een typisch Deens dier was, en het antwoord is onmiskenbaar varkens. Ze zijn een essentieel onderdeel van het Deense landschap. In mijn verbeelding was Hans Christian Andersen een grote fan van varkens.»

Ze zijn gevaarlijker dan de meeste mensen denken.

«Precies. Je hoort vaak zeggen dat varkens heel intelligent zijn en dat ze veel verfijnder zijn dan we ze voorstellen. Dat kan best zijn, maar ik weet dat ze vooral alles opvreten wat ze op hun weg vinden. Ze halen hun neus nergens voor op. En als ze goed bereid worden, zijn ze een delicatesse. Dat zijn de drie grote troeven, als je het mij vraagt.» (lacht)

‘Copenhagen Cowboy’ is te zien op Netflix.