Elias Van Dingenen had zijn job als communicatieverantwoordelijke bij Vluchtelingenwerk Vlaanderen opgezegd om voor ‘De tafel van vier’ te gaan werken. «Het idee om een actuaprogramma te maken waarin debat en het uitwisselen van ideeën centraal staan was voor mij verfrissend. Alles aan mijn eerste kennismaking met het programma was geweldig. Een inhoudelijke sollicitatie, een sterk team en heel veel goesting.» Met «een boekentas vol goeie moed» startte hij op 5 september bij de nieuwste actuashow van Vlaanderen. «Ik kreeg het gevoel dat we met een sterke redactie waren begonnen aan een sterk programma.»
Wereldvreemd
Het knetterende debat dat hen beloofd was, bleek evenwel een grote teleurstelling voor Van Dingenen. Net zoals vele kijkers, struikelde hij over het omstreden woke-debat. «Ik moest met lede ogen aanschouwen hoe mijn baas op mijn eerste werkdag tijdens de live-uitzending het n-woord een dertigtal keer liet vallen. Ik vond het beschamend en onwezenlijk, zittend voor het grote scherm net buiten de debatstudio. Hoe wereldvreemd kun je zijn?», schrijft Van Dingenen.
Excuses
«De volgende dag sprong ik met net dat tikkeltje minder moed op de trein naar Antwerpen. Ik had voor mezelf bepaald dat als mijnheer Verhulst aanwezig was op de redactievergadering ik hem een aantal vragen ging stellen. Eerlijk gezegd, enkel als mijnheer Verhulst een mea culpa sloeg waar zelfs ik even stil van werd, zou ik gebleven zijn.»
Ook dat draaide anders uit: «Kennelijk vond mijnheer Verhulst het niet noodzakelijk om aanwezig te zijn bij de nabespreking van de tumultueuze eerste aflevering. Dus ik nam ontslag.» Hij schrijft dat hij het belangrijk vindt om onvoorwaardelijk op te komen voor zijn waarden, normen en idealen. «Deze mentaliteit is noodzakelijk om structurele ongelijkheid tegen te gaan op de werkvloer, in de publieke ruimte en in sociale kringen.»
«Ik wens mijnheer Verhulst de zelfreflectie om te beseffen dat hij in dit soort debatten beter luistert dan praat.», besluit Van Dingenen.