SOUNDCHECK. Ramkot reikt naar de rockhemel met debuutplaat: «Dit jaar is het alles of niets»

SOUNDCHECK. Ramkot reikt naar de rockhemel met debuutplaat: «Dit jaar is het alles of niets»
Foto Taike De Wilde

Dag heren. De Morgen bombardeerde Ramkot tot een van de Belgische muziekbeloften van 2023. Voelt de release van jullie debuutalbum als het Jaar van de Waarheid?

Hannes Cuyvers (foto rechts): «Ik vraag me dan meteen af: schrijven ze dat omdat ze onze nieuwe plaat gehoord hebben? (lacht) Nee, serieus. We hebben inderdaad het gevoel dat we verwachtingen moeten inlossen. Sinds onze winst op De Nieuwe Lichting heb ik elk jaar het gevoel gehad dat het nú moest gebeuren. Ondertussen zijn we twee jaar later.»

Tim Leyman (foto links): «Ik heb dat gevoel elke dag.» (lacht)

Tom Leyman(foto midden): «Op een bepaald moment laat je je kindje los op de wereld en kun je alleen maar afwachten. Het is als een examen afgeven. Je kunt er niets meer aan veranderen. Dit jaar wordt alles of niets, want we hebben alles ingezet op een muziekcarrière. Tot vorig jaar combineerden we Ramkot nog met onze studies en ons werk, sinds dit jaar wijden we ons volledig aan de muziek.»

Hannes: «Het is ook noodzakelijk.»

Tom: «Die keuze maakt dat we nu veel meer tijd hebben om op te treden en met de muziek bezig te zijn.»

Tim: «Toen we de tweede EP aan het opnemen waren, wilden we eigenlijk al een volledig album maken. Tegelijk wilden we ook absoluut de tijd nemen voor onze debuutplaat, want je kan maar één debuutplaat maken. Maar toen kwam De Nieuwe Lichting ertussen fietsen en zijn onze plannen gewijzigd.»

Hannes: «En niet te vergeten: corona. De pandemie heeft onze plannen serieus in de war gestuurd.»

Tom: «Klopt. De laatste show gelinkt aan onze EP hebben we pas vorig jaar in december gespeeld. Dat concert – dat gepland stond als een van de eerste na de release van de EP – is een drietal keer uitgesteld. Toen zijn de kopjes vaak gaan hangen, want er leek maar geen einde te komen aan de tunnel.»

Hannes: «Aan het einde van de rit hebben we ook veel geluk gehad. De laureaten van 2020 hebben veel meer geleden onder corona. Een band zoals Shht, die vlak voor de corona-uitbraak een tweede plaat had gelost, heeft een vette Europese tournee moeten schrappen. Oké, wij hebben ook moeten afrekenen met concertannulaties, maar een hele tour die in het water valt, is een drama. Wij mogen dus niet klagen.»

Tim: «Bovendien hebben wij dan nog de ‘zittende zomer’ meegemaakt; die rare periode waarin het festivalpubliek op stoeltjes moest zitten tijdens concerten. Daar kon je tenminste al een staaltje van je kunnen laten zien als band.»

De andere laureaten van De Nieuwe Lichting 2021, Kids With Buns en The Haunted Youth, scoorden intussen al dikke radiohits. Ramkot telt een pak minder streams op Spotify. Omdat het soort muziek dat jullie bedrijven minder toegankelijk is?

Tom: «Het antwoord is simpel: ja. Kids With Buns en The Haunted Youth maken nu eenmaal het soort muziek dat bij het gros van de mensen in de smaak valt. Hun sound, die aanschurkt tegen pakweg The War On Drugs of Balthazar, is anno 2023 heel populair.»

Hannes: «Rock is niche geworden.»

Frustrerend?

Tom: «We willen ooit wel graag een MIA winnen, maar ik gedij ook heel goed in een nichecircuit.»

Tim: «Misschien ligt een van de verklaringen bij de gemiddelde leeftijd van ons publiek. Onze luisteraars zijn vaak iets oudere mensen, die minder op streamingdiensten zoals Spotify actief zijn.»

Tom: «Anderzijds verkopen we op onze shows bergen vinyls en worden we ook gewoon op de nationale radio gedraaid.»

Hannes: «We zullen onszelf en onze sound nooit verloochenen om meer radiovriendelijk te klinken. We willen vooral onze eigen goesting doen.»

Ramkot is blijkbaar enorm populair in Nederland, want bijna elke show daar is uitverkocht. Op festivals als Pinkpop en Paaspop werden jullie als helden onthaald. Hoe verklaren jullie die populariteit ginds?

Tim: «We waren finalisten van De Nieuwe Lichting toen onze manager het nummer waarmee we de wedstrijd uiteindelijk wonnen naar radiozender KINK stuurde, de Nederlandse tegenhanger van Willy bij ons. Zij waren onmiddellijk verkocht en draaiden het grijs. Zo hebben we veel zieltjes gewonnen in Nederland.»

Hannes: «Bovendien zijn de luisteraars van KINK fervente concertgangers. Op shows zien we in het publiek heel vaak shirts met een opschrift van KINK opduiken. Daarnaast hebben we ook in veel Nederlandse concertzalen opgetreden als support act, wat onze naamsbekendheid een boost heeft gegeven.»

België is rijk aan (hard)rockbands die waanzinnig goed scoren in het buitenland en heeft met Graspop een festival van internationale allure. Toch is er geen categorie ‘Rock’ op de MIA’s. Wordt het rockgenre miskend in onze mainstreammedia?

Tom: «Daar valt iets voor te zeggen. Er zou best een categorie ‘Rock’ mogen zijn, want ‘Alternative’ dekt de lading niet. Ik denk dat heel veel rockbands in Vlaanderen vragende partij zijn.»

Hannes: «Er bestaan in Vlaanderen zó veel straffe rockbands. STAKE bijvoorbeeld, een band waar we hard naar opkijken. Die mannen hadden in mijn ogen al lang tien MIA’s moeten hebben.»

«Laten we wel wezen: rock is nog niet dood. Maar het is evident dat we een minder groot publiek aanspreken, omdat onze muziek nu eenmaal minder hapklaar is dan het oeuvre van pakweg een Camille Dhont of Pommelien Thijs. Er is luisterervaring nodig om onze muziek ten volle te kunnen appreciëren. Wie weet zullen de mensen die nu naar Metejoor luisteren, Ramkot over enkele jaren misschien wél smaken.»

Tim: «Evengoed is rockmuziek over vijftien jaar weer megahip.»

Tom: «Muziektrends veranderen ook continu. Kijk naar de jaren 90, waarin grunge plots keihard mainstream was en ook uit een kelder kwam, hé. Daarvoor was Led Zeppelin de ‘popmuziek’ van het moment. The Doors speelde vroeger als vaste huisband in cafés. Mensen dansten op die muziek!»

Tim: «We hadden ooit het plan opgevat om alternatieve MIA’s te organiseren, weet je nog?»

Tom: «Juist! We wilden een tegenbeweging oprichten, maar kwamen tot de vaststelling dat er in Vlaanderen al te veel awardshows zijn. Als ik zie hoeveel commentaar de Kastaars over zich heen heeft gekregen…»

Worden er te veel muziekprijzen uitgereikt in Vlaanderen?

Hannes: «Ik vind van wel. Er zijn voorbeelden zat van Rock Rally- of De Nieuwe Lichting-laureaten die in de vergeetput zijn beland. Drie winnaars voor De Nieuwe Lichting is misschien wel veel.»

Tom: (onderbreekt) «Maar als je weet dat 900 bands zich hebben ingeschreven, is dat dan weer niet veel.»

Tot slot: jullie verzorgden de soundtrack van ‘War Junkies’, een nieuwe docureeks van Streamz rond oorlogsjournalistiek. Waarom verbindt Ramkot zijn naam aan zo’n ernstig thema?

Tom: «Het was een droom om ooit iets filmisch te doen. Het thema boeit ons keihard. En de timing zat goed. We waren net klaar met onze plaat en hadden nog een maand te overbruggen voor de aftrap van onze tournee.»

Hannes: «Het was een race tegen de klok. In één maand tijd moesten we drie afleveringen van dertig minuten voorzien van nieuwe muziek. Dat was zwoegen.»

Tom: «We hebben tot het allerlaatste moment getwijfeld om het onder de naam Ramkot te doen, want de muziek verschilt dag en nacht van ons ‘regulier’ oeuvre. Het is geen rockmuziek, wel duistere elektronica. Het was een verademing om eens uit een ander vaatje te tappen alvorens de repetities voor de tournee weer aan te vatten.»

‘In Between Borderlines’ verschijnt deze vrijdag via 541/NEWS Records. Ramkot stelt z’n debuutplaat voor op 4 maart in concertzaal Harmonie in Oudenaarde, op 7 maart in de AB Club in Brussel en op 11 maart in Lux in Herenthout.