SOUNDCHECK. Marble Sounds scheert hoge toppen op vijfde plaat: «Hét volmaakte album bestaat niet»

Dag Pieter! Je nieuwste worp wordt overladen met vijfsterrenrecensies: voelt dat als de ultieme erkenning?

Pieter Van Dessel: «We mogen niet klagen. (lacht) Het is zot. Het doet deugd, maar de reacties van de luisteraars zijn ook heel veel waard. Die sijpelen binnen via Instagram en Facebook, en zijn unaniem positief.»

«Dichter bij de essentie van Marble Sounds en mezelf als muzikant kom ik wellicht niet meer», omschreef je je eigen album. Wat is de essentie van Marble Sounds?

«Toen ik aan de plaat aan het werken was, voelde ik dat er sommige liedjes onder mijn vel aan het kruipen waren. Dit album riep meer emoties op dan mijn vorige platen. Ik ben de weg ingeslagen die mij het meest ligt.»

Is dit je meest ‘volmaakte’ album tot dusver?

«Goh, wanneer is een album volmaakt? Hét volmaakte album bestaat niet. En als dat wordt gemaakt, stoppen we misschien wel met muziek maken. (lacht) Los daarvan is dit voor mij toch wel het meest bijzondere album.»

Wat maakt dat deze plaat er zo bovenuit steekt?

«Het is mijn meest persoonlijke album tot nu toe. En met die uitspraak wil ik mijn vorige platen zeker geen oneer aandoen, maar in deze plaat gaan de meeste emoties schuil. Tegelijk ben ik er ook wel in geslaagd om direct te zijn. Zo’n song als ‘Never Leave My Heart’ bijvoorbeeld: tien jaar geleden had ik nooit zo rechttoe rechtaan kunnen zingen.»

«Wat nog anders is: ik heb meer in mijn eigen cocon gewerkt. Bij mij is een plaat meestal een tegenreactie op de vorige plaat. Die bevatte meer drums en gitaren, terwijl dit album ingetogener is. Bij de volgende plaat zal de slinger dus wellicht weer doorslaan naar de andere kant.»

Je bent nooit vies geweest van een experiment hier en daar, zoals nu ook weer met ‘Axolotl’. Is het nodig om af en toe een zijpad in te slaan om het spannend te houden?

«Ik denk het wel. Je mag geen muziek maken vanuit een soort heimwee naar je vorige platen. Daarom mag de ene plaat gerust de tegenpool zijn van een andere; zo is er voor elk wat wils in mijn oeuvre. Voor mezelf vind ik het interessant om niet stil te blijven staan. Het is een delicaat evenwicht: enerzijds heb ik die identiteit van Marble Sounds, waar een bepaalde sound en DNA bij hoort – ik zing nu eenmaal zoals ik gebekt ben. Anderzijds probeer ik af en toe om uit die cocon te breken en te experimenteren, zoals met ‘Axolotl’.»

Een uitsmijter: je songs lenen zich uitstekend tot filmmuziek. Wat is je favoriete filmmuziek aller tijden?

(denkt na) «De soundtrack van de Netflix-serie ‘Living with Yourself’ – niet de bekendste reeks – vind ik ijzersterk. Die componiste, Anna Meredith, maakt heel hectische elektronische muziek met minder voor de hand liggende instrumenten. Ze blijft te allen tijde trouw aan een heel bepaalde sound – of het nu romantisch of spannend is in beeld.»

‘Marble Sounds’ is uit bij Mayway Records. Op 5 november stelt Marble Sounds zijn nieuwe plaat voor in Cactus Club in Brugge en op 15 november in Het Depot in Leuven. Check www.marblesounds.com voor meer concertdata.