MOVIES. ‘Petite Maman’ stelt de kids centraal: «Kinderen zijn de burgers van vandaag, niet enkel van de toekomst»
Vijftien jaar en vier films na haar opgemerkte debuut ‘La naissances des pieuvres’ mag Céline Sciamma zich een van de sterkste stemmen uit de Franse film noemen. Na haar koortsachtige succes ‘Portrait de la jeune fille en feu’ stelt de cineaste met ‘Petite maman’ een totaal ander soort cinema voor. Een sprookjesachtig verhaal over twee meisjes, een hut in het bos en een reis door de tijd.
Wie jouw werk wat kent, zal de indruk hebben dat ‘Petite maman’ sterk verschilt van je vorige film. Vind je dat zelf ook?
Céline Sciamma: «‘Petite Maman’ lijkt misschien wat meer bescheiden, maar de film zit vol van het zelfvertrouwen dat ik door de ervaring van ‘Portrait de la jeune fille en feu’ gekregen heb. Daarom had ik bijvoorbeeld de moed om een film te maken die amper een uur en tien minuten duurt en die zich zowel tot volwassenen als kinderen richt. Ik heb het gevoel dat ik met elke volgende film iets verder ga in mijn ideeën, maar ik kan ze moeilijk met elkaar vergelijken. In elk geval wou ik met ‘Petite maman’ iets proberen wat even revolutionair is als in ‘Portrait de la jeune fille en feu’, in die zin dat het ook een film is geworden die naar de toeschouwer kijkt en het gevoel wil opwekken dat naar hen gekeken wordt.»
Zowel de volwassen kijker als het jongere publiek?
«Absoluut. ‘Petite maman’ is een film die ervoor ijvert dat kinderen even ernstig genomen worden als volwassenen, en vooral dat we oog hebben voor de ernst van kinderen. Tijdens deze pandemie is daar bitter weinig sprake van geweest. We deden met zijn allen alsof de kinderen niet op de hoogte waren van de morbide politiek rond hen. Maar kinderen weten heel goed wanneer de klas geen CO2-detector heeft omdat het raam open staat en ze het koud hebben. We beschouwen hen altijd als de burgers van de toekomst, maar in werkelijkheid zijn ze de burger van vandaag. En ze worden voortdurend voor alle mogelijke karren gespannen.»
In ‘Petite maman’ ontmoet het hoofdpersonage haar moeder zoals ze vroeger was. Dat doet meteen denken aan ‘Back to the Future’. In hoeverre wou je daarmee spelen?
«Dat is een van mijn lievelingsfilms! Al is ‘Back to the Future’ zeker ook een kind van zijn tijd, een pure Hollywoodfilm uit de jaren 1980. Je reist door de tijd om daar rijker van te worden. (lacht) Dat is de uiteindelijke boodschap. De held is een kwetsbare adolescent, zijn vader wordt gepest op het werk, zijn moeder zit aan de drank, zijn broer heeft een slechtbetaalde job in een fastfoodrestaurant. Niemand ziet elkaar nog graag. En wanneer de held terugkeert is zijn beloning veel geld. In ‘Petite maman’ is de beloning dat de personages de kans krijgen om meer tijd door te brengen met elkaar. Het is mijn droom dat dit verhaal mensen kan helpen in het echte leven. Een vriendin zei tegen me: ‘Als ik nu ruzie heb met mijn vader, beeld ik me in dat we samen een boomhut bouwen, en dan gaat het beter’.» (lacht)
