Jasper Erkens: «Ik was inderdaad amper 16 toen ik mijn eerste plaat uitbracht. Alles kwam natuurlijk ook in een stroomversnelling terecht toen ik in 2008 tweede werd op Humo’s Rock Rally en mijn versie van Gnarls Barkley’s ‘Crazy’ aandacht genereerde. Mijn eerste single ‘Waiting Like a Dog’ werd daarna veelvuldig opgepikt en ik mocht als jongste soloartiest ooit de weide van Werchter aanschouwen.»
Je had toen wel de volwassen tegenwoordigheid van geest om enkele stappen te zetten die een grote invloed zouden hebben op je verdere carrière als muzikant.
«Ik was al zeer gedreven en wist wat ik wilde. Toen ik op een gegeven moment het voorprogramma kon verzorgen voor Adèle gaf die me na het optreden de raad om me in te schrijven aan de prestigieuze BRIT-school in Londen. En daar heb ik enorm veel geleerd. Toen ik terugkeerde naar België was ik al enorm gegroeid als songschrijver. ‘The Brighter Story’ (2009) had zijn verdienste als debuut en ik wilde niet te snel een opvolger loslaten. Ondertussen had ik ook nog het elektronische side project Altrego.»
Drie jaar later liet de akoestische ep ‘Innocent Desires’ al merken dat er meer en meer maturiteit in je songs kroop. Voel je dat ‘Limbo Terminal’ daar nu het best tastbare, auditieve bewijs van is?
«Zeer zeker. Ik woon al een tijd in Amsterdam en die stad voedt mijn creativiteit. Tijdens de eerste lockdown vorig jaar bracht ik drie singles uit maar tijdens de opnames van de clip voor ‘Guilt Tripping’ brak ik mijn voet op twee plaatsen. (lachend) Het is dus bijzonder dom om in een meer te springen dat je niet kent. Zeker als het minder diep is dan je denkt. Het was de laatste scène en de zon was aan het ondergaan. Het was nu of nooit en (lachend) dan doe je domme dingen.»
Maar daarna moest je wel stilzitten, inclusief de beperkte bewegingsvrijheid van een tweede lockdown.
«Die in mijn geval een zegen bleek voor het songschrijven. Ik sloot me op in mijn zolderkamer annex homestudio en werkte daar ‘Limbo Terminal’ verder uit. Het was ook duidelijk dat ik ze zelf zou producen. Ik voelde dat ik er klaar voor was. Ik wist ook dat ik het allemaal in eigen beheer zou doen wat me de volledige creatieve vrijheid gaf.»
‘Limbo Terminal’ richt zich minder op de radio, niet? Het blijven sterke en zeer melodieuze songs maar je kan er lang op kauwen voor je ze hapklaar naar binnenslikt.
«Blij dat je dat opmerkt. Ik ben nu 28 en kan al wat terugblikken. De onbevangenheid van een debuut heb je niet meer en de meer synthpop georiënteerde koers van de tweede klopt niet meer met wie ik nu ben. Door lang in mijn schulp te kruipen, kon ik nadenken en gevoelens of gedachten meer uitpuren. Er zit best nog elektronica in deze plaat maar ik kijk nu verder dan mijn neus lang is en kleur minder binnen vooropgelegde lijntjes. Het is echt een isolementplaat geworden, vormgegeven binnen een langdurig cocon.»
Muzikaal heb je heel wat nieuwe deuren geopend door elektronica te vermengen met r&b-, jazz- en popinvloeden en dat alles mooi ingebed in een vintage klankkleur.
«Drums en bas vormen de basis, mijn stem ligt daar bovenop en verder kan je zover gaan als je zelf wil. Heel wat subtiele details die eerst aan je aandacht ontsnappen, duiken later wel op en zo hoop ik dat je als luisteraar ook steeds nieuwe dingen ontdekt bij elke beluistering.»
En als veelschrijver zit je hoofd waarschijnlijk al in een nieuwe plaat.
(lachend) «Ik ben de slaaf van mijn ideeën. Ik heb nog een heel pak onuitgebrachte songs liggen die ik ooit wil releasen op de juiste manier. Creatief op droog zaad zitten is voorlopig niet aan mij besteed.»
Live o.a. 18/7 Zomeren in Tienen – 22/7 De Warandepoort, Tervuren – 17/8 De Casino, St-Niklaas – meer concerten op www.jaspererkens.com waaronder support voor 10 CC