‘De Acht Bergen’ is een verhaal over vriendschap met dezelfde kracht als een liefdesverhaal. Mag ik het zo samenvatten?
Felix Van Groeningen: «Precies, en we hebben het eerder over de verstandhouding dan over de meningsverschillen, wat je niet zo vaak ziet in een film. Wat niet wil zeggen dat er niets gebeurt natuurlijk! ( lacht) Zonder het einde te verklappen: het probleem tussen de hoofdpersonages, Pietro en Bruno, is geen ruzie maar het langzame besef dat je soms moeilijk een ingebakken karaktertrek van een vriend kunt aanvaarden. Ik heb het zelf ook al meegemaakt, en ik vond het verschrikkelijk. Je hebt iemand doodgraag, en plots kom je op een punt dat je elkaar niet meer begrijpt. Je zit niet meer op dezelfde golflengte. Eerst wil je het niet aanvaarden, maar het kan ook mooi zijn om het onder ogen te zien.»
De film is gebaseerd op het gelijknamige boek van Paolo Cognetti. Welke thema’s spraken jullie het meest aan?
Charlotte Vandermeersch : «We kunnen er uren over praten want het is een heel rijk verhaal. Er is de platonische liefde tussen de twee hoofdfiguren. Wat mag je verwachten of zelfs eisen van een vriend? Een vriendschap omvat tenslotte minder verplichtingen dan een liefdesrelatie. Als je beste vriend beslist om naar de andere kant van de planeet te verhuizen, heb je niet het recht om nee te zeggen. Nochtans doet het evenveel pijn. Daarnaast gaat het over de band tussen vader en zoon. Dat thema is heel belangrijk in de films van Felix en ook in mijn leven. Er is bovendien het idee dat je mensen vrijheid moet gunnen om beter van ze te houden, ook als je daar bang van wordt. Tot slot staat het verhaal stil bij het lot. Volg je dat? Bepaal je het zelf? Is de sleutel niet om eerst te aanvaarden waar je vandaan komt?»
Wie heeft het boek eerst gelezen?
Charlotte: «Felix!»
Felix: «Iemand zei me dat ik het moest verfilmen, en omdat Charlotte en ik een project zochten om samen te schrijven, zijn we ervoor gegaan. Dat was tijdens de eerste lockdown in 2020, en het moet gezegd dat onze relatie zwaar onder spanning heeft gestaan nadat we de eerste versie van het scenario geschreven hadden. Maar we hebben het overleefd, en het vreemde voordeel van het hele verhaal is dat we ons nooit zo hecht verbonden hebben gevoeld in de 15 jaar dat we samen zijn.»
De film is gedraaid in het Italiaans. Was het ooit een idee om het in het Nederlands te doen?
Charlotte: «Dat is nooit in ons opgekomen, nee. De producenten die contact opgenomen hebben met Felix wilden het eerst in het Engels proberen met een Amerikaanse setting, maar wij wilden de authenticiteit van het boek respecteren. Er zit een puurheid in het verhaal dat nergens anders beter past dan in de Italiaanse Alpen. Met als gevolg dat we plots Italiaans moesten leren! ( lacht) We zijn met een taalcursus begonnen toen we het scenario schreven.»
Felix: «Charlotte praat beter Italiaans dan ik.»
Charlotte: «Ja, maar je begrijpt alles. Je voelde je op je gemak, net als ik. Er ging in wezen een nieuwe wereld voor ons open, en ik denk dat onze nieuwsgierigheid en onze verwondering de film beter gemaakt hebben.»
Een van de hoofdpersonage praat dialect. Hoe hebben jullie met de Italiaanse acteurs gewerkt?
Felix: «Van bij de audities voelden we al of het juist zat af niet, ook als we niks van de tekst begrepen.»
Charlotte: «We hebben er wel hard aan gewerkt. We hebben de acteurs, allebei Italianen, uitgelegd dat ze heel goed moesten letten op de accenten en de woordkeuze. In Italië weten de mensen blijkbaar meteen waar je vandaan komt zodra je je mond opent. In het Vlaams is het ook zo, dus we wisten dat het een grote impact zou hebben op de film. Paolo Cognetti heeft ons ook geholpen door de dialogen te herlezen.»
Felix: «Italiaanse journalisten zeggen ons dat ze totaal niet het gevoel hebben dat de regisseurs buitenlanders waren. Dat vind ik nog het grootste compliment.»
De Acht Bergen ***
Heb jij nog contact met je jeugdvrienden? Voor Pietro is vakantie in de bergen altijd een blij weerzien met zijn beste vriend Bruno. Hun band is sterk maar ongewoon, want Pietro komt uit Milaan en is eerder burgerlijk, terwijl plattelandsjongen Bruno van plan is om van school te gaan om zijn gezin te onderhouden. De twee vrienden verschillen als dag en nacht, en het leven lijkt vastbesloten om hen daar voortdurend aan te herinneren. ‘De Acht Bergen’ was na ‘Close’ en ‘Tori et Lokita’ de derde film die dit jaar op het festival van Cannes in de prijzen viel. En ook deze gaat zowaar over een hechte vriendschap, een cruciale relatie die je ogen opent en je wereld groter maakt. Tot je sociale afkomst roet in het eten gooit en je alles als een boemerang in het gezicht krijgt. ‘De Acht Bergen’ is een vriendschapssaga die 20 jaar overspant en melancholische zielen zal doen smelten. Minder romantische kijkers zullen dan weer bij momenten geeuwen bij de (lange) bespiegelingen van een botte man en een volwassene die denkt dat hij een tiener is. Het neemt niet weg dat de prachtige beelden van de Alpen op zich een ticketje waard zijn.
‘De Acht Bergen’ speelt momenteel in de zalen.
