Camille Dhont moet de hardst werkende twintiger zijn van Vlaanderen. In een jaar tijd won de West-Vlaamse ‘The Masked Singer’, betoverde ze de gasten in ‘Liefde voor Muziek’, bracht ze een gloednieuw album ‘SOS’ uit en vulde ze haar zomer met meer dan 100 shows bovenop ‘Tien om te Zien’. Die werkethiek maakte haar in een mum van tijd de grootste popster van Vlaanderen, die dit weekend als jongste Vlaamse artieste ooit de Lotto Arena mocht vullen. En Camille levert nooit half werk: ze doet dat meteen vijf keer na elkaar, goed voor 40.000 verwachtingsvolle fans.
Wanneer Camille dan eindelijk op het podium verschijnt, verpakt in een Barbiedoos, trapt ze haar show af met de anti-pestsong ‘Diamant’. Een stevige opener, die ze niet zonder onzuivere noten kan afwerken. Spelen de zenuwen haar dan toch parten? Tegen de volgende nummers ‘SOS’ en ‘In De Regen’ leken die gelukkig al snel verdwenen.
Show van wereldklasse
Het is ook niet min wat de voormalige #LikeMe-ster op het podium doet. Camille is iemand met een visie. Alles aan de show is uitgekiend: ledschermen projecteren nu eens een metropool, dan eens een regenstorm, er is een strakke choreografie en de outfitswitches zijn niet op één hand te tellen. Na de eerste vier nummers, waren er al vier outfits gepasseerd – waaronder een tutu, een gelakte regenjas en een korset met minirok, uiteraard allemaal in verblindend Barbieroze. En dan moesten de urban cargopants, rode galajurk en het zilveren glitterpakje nog komen.
Om maar te zeggen: Camille is niet enkel zangeres, ze is ook actrice, een topdanseres, een ontwerper én mode-icoon. Wie na de show zeurt over kleine akkefietjes, vergeet dat we in Vlaanderen al decennia geen enkele popster meer gehad hebben die het zo groots aanpakt als Camille en daarmee een enorm publiek bereikt, van niet uitsluitend kinderen, maar ook prille twintigers. En dat in een land met een voorliefde voor underdogs, veeleer dan extravagante popdiva’s.
Popdiva of buurmeisje?
De Lotto Arena omarmt deze popdiva evenwel zonder verpinken, ook als ze zes meter boven een piano zweeft in een galajurk, een split van anderhalve minuut doet middenin een Dua Lipa-achtige dancesong of vlammenwerpers afvuurt. Dat Camille als popfenomeen zo goed werkt, heeft ongetwijfeld ook te maken met de sterke songs die ze op korte termijn loste. ‘Geen Tranen Meer Over’ is de onbetwiste pophit van het jaar en ‘No Go’ laat niemands heupen ongemoeid. En wanneer ze haar doorbraaksong met Regi ‘Vuurwerk’ lost, wordt Lotto Arena een heuse danstempel.
Toch is Camille nog niet de Béyonce van Vlaanderen. Daarvoor presenteert ze zichzelf nog te vaak als ‘girl next door’. Zo herinneren nostalgische videofragmenten, met cameo’s van ouders en grootouders, er ons aan dat ze ook een doodgewoon meisje van West-Vlaanderen is, met een hart voor familie. In een ander fragment bedankt ze haar fans dan weer voor de steun doorheen haar vierjarig traject, van #LikeMe tot de Lotto Arena. Als cadeautje voor haar horde fans trekt ze haar ‘Miss Poes’-pak uit ‘The Masked Singer’ aan, de referentie aan hét doorbraakmoment van haar carrière, wat gesmaakt wordt door het publiek. Met een gloednieuwe single sluit ze haar show af.
Na anderhalfuur in de wereld van Camille kunnen we alleen maar concluderen dat ze allesbehalve een girl next door is, maar een ontzagwekkend popicoon dat ongetwijfeld nog voor veel vuurwerk zal zorgen in het muzieklandschap, binnen en buiten Vlaanderen.