Je bent 5 jaar geleden al ideeën beginnen te verzamelen voor ‘Bardo’. Weet je nog wat je eerste vondst was?
De dood is een belangrijk thema in de film. Ben je er veel mee bezig?
«Ik word binnenkort 60, en dan denk je er automatisch vaker aan. Het is zeker een van de redenen waarom ik een film wou maken die meer naar binnen keek. Ik wil mijn dood graag bewust beleven. Dat is belangrijk. Ik heb altijd geprobeerd om aanwezig te zijn in mijn leven, en ik heb spijt van de momenten waarop het me niet is gelukt. We hebben sowieso de gewoonte om half dromend rond te lopen, met onze gedachten in de toekomst of in het verleden.»
‘Bardo’ gaat ook over wat je gebruikt om je identiteit te bouwen. Wat vind je zelf het meest waardevol?
«Heel simpel: mijn familie. Zowel mijn eigen gezin als mijn voorouders. Mijn stam, als het ware. Dat is uiteindelijk het enige wat echt telt. Nationalisme, religie, dat zijn allemaal verzinsels, verhaaltjes waarmee we onszelf een illusie van belang en macht aanmeten. Maar we weten dat het leugens zijn.»
Bardo ***
Laten we wel wezen: het is duidelijk niet de bedoeling dat je ‘Bardo’ echt snapt. Dit is cinema uit het onderbewuste, een dwaaltocht van regisseur Alejandro González Iñárritu door zijn eigen herinneringen, fantasie, hallucinaties en dromen, gefilterd door een fictief hoofdpersonage. Noem het een trip zonder paddo’s of pillen, even bevreemdend en bizar maar ook even uniek en bijzonder. ‘Bardo’ is een wereld die je probleemloos verschillende keren, of in meerdere happen, kunt proeven. Niet alle ingrediënten die Iñárritu in zijn Mexicaans menu mengt, zijn even geslaagd. Maar je schuift niettemin met plezier aan voor een tweede portie.
‘Bardo’ is vanaf vrijdag 16 december te zien op Netflix.