Wie is Ruben Focketyn?
De Antwerpse singer-songwriter Ruben Focketyn heeft net als zijn bekende vader, acteur Frank Focketyn, creativiteit in het bloed stromen. Onder de alias Nevada Fellow was hij in 2012 finalist van Humo’s Rock Rally. Hij nam dat jaar ook deel met het bandje La Nonchalance. Hij speelde al op Dranouter, in het voorprogramma van Absynthe Minded en op De Nachten. In de coronacrisis kreeg Ruben een burn-out. Vanuit een veilige thuishaven dichtte hij muzikaal de lekken van zijn moegestreden boot. De prille dertiger goot zijn herstellingsproces in debuutalbum ‘Zee Van Tijd’, dat hij eind maart te water liet.
Ruben Focketyn: «Schrijven en spelen is mijn manier om de wereld te begrijpen. Mens en maatschappij: ik vind ze maar rare vogels. Muziek helpt mij om om te gaan met de sluimerende en absurde ondertoon des levens.»
Beschrijf de origin story van je muzikale project.
«Ik had al enkele Engelstalige projecten achter de rug, maar kreeg het gevoel dat ik niet meer voldoende kon vertellen. Na het schrijven van de eerste songs in het Nederlands werd het meteen duidelijk dat ik veel vrijer kon schrijven. Tegelijk ruilde ik mijn akoestische gitaar in voor een elektrische en prutste wat met synthesizers. Het ontaardde in een dansbare Nederlandstalige plaat met bitsig kritische teksten en een koppige sound.»
Hoe onderscheid je je van de grijze massa?
«Koppigheid. En kritische, ironische en esoterische ondertonen. Nihilisme en absurditeit worden omgetoverd in dansbare tracks.»
Fans van welke gevestigde artiesten zouden je muziek weleens kunnen smaken?
«Radiohead, Beck, Spinvis, Gorki, Wilco.»
Wat is je grootste muzikale ambitie?
«Een lang en duurzaam parcours lopen als artiest, gekoppeld aan een rijk, origineel en variërend oeuvre.»
Deze peeps verdienen een shout-out:
«Wim Geenen, Filip Lenaerts, Isabel Voets, Barbara Voets, Joost Joossen en Tomas De Soete.»
‘Zee Van Tijd’ is nu uit in eigen beheer.
Wat je echt wilt weten vind je op Metrotime.be