Danny Philippou: «Het voelt als een droom, compleet overweldigend en surreëel. De hele tijd dat we in Sundance waren, liepen we te huilen van geluk. Voor we aan dit avontuur begonnen, hadden we te horen gekregen dat 80% van alle Australische films hun geld niet terugverdienen en dat de kans groot was dat niemand naar ‘Talk to Me’ zou komen kijken. Het is compleet zot wat er nu met deze film gebeurt.»
‘Talk to Me’ gaat over tieners die voor de lol experimenteren met een opgezette mensenhand waarmee ze geesten kunnen oproepen. Waar komt het idee vandaan?
«Toen ik 16 was, heb ik een zwaar verkeersongeval gehad. Ik had een barst in mijn schedel en mijn ruggengraat was gebroken. In het ziekenhuis kon ik niet stoppen met beven, en de dokters begrepen niet waarom. Ze legden extra dekens op mij, ze draaiden de verwarming zo hoog mogelijk, maar niets kon me opwarmen. Pas toen mijn zus me kwam bezoeken en mijn hand vastnam, ging het voorbij. Het was alsof enkel de aanraking van iemand die me graag zag de kracht had om me uit mijn shock te halen. Dat moment ben ik nooit vergeten, en toen ik ‘Talk to Me’ schreef, moest ik er meteen aan denken.»
De scènes waar de personages bezeten raken, zijn behoorlijk eng. Hoe heb je die aangepakt?
«Het uitgangspunt was om die momenten te koppelen aan de personages. Het komt erop neer dat de geesten zich aangetrokken voelen tot de emoties en gedachten die omgaan in de jongeren die hen oproepen. Elke geest past dus bij het personage in kwestie. Tegelijk wilden we die bezetenheid tonen aan de hand van de make-up. Je kunt zien hoe diep of hoe ver iemand bezeten is aan hoe ze eruitzien. Tijdens die eerste seance verandert het voortdurend. Je kunt het zien escaleren.»
Heb je lang moeten zoeken naar de goeie speciale effecten?
«Dat viel mee. We wisten dat we alles praktisch wilden uitvoeren, zonder een beroep te doen op computereffecten. Bij die scène met het oog hebben we bijvoorbeeld een gezicht gebouwd bovenop het gezicht van de acteur. We zijn vooral op zoek gegaan naar momenten die echt en realistisch aanvoelden en niet te gratuit zouden overkomen. Momenten die nauw aansluiten bij de personages. Zonder daarom weg te kijken als het gewelddadig wordt.»
Het valt op hoe maf en wild de video’s op jullie YouTube-kanaal RackaRacka zijn. Hoe komen jullie dan uit bij een relatief ingetogen en sfeervolle film als ‘Talk to Me’?
( lacht) «Het was van bij het begin onze bedoeling om iets te maken wat los zou staan van ons YouTube-kanaal. De films waar we van houden, zijn over het algemeen ook helemaal anders dan die video’s. We zien dat YouTube-kanaal als de speeltuin waar we als filmmakers dingen kunnen uitproberen, experimentjes voor een specifiek publiek. Die extreme en overdreven stijl was ook de ideale manier om ons vak in de vingers te krijgen. Om te leren hoe je moet omgaan met praktische make-up en stunts en effecten en geluid.»
Gaan jullie nog door met dat YouTube-kanaal?
«Ik denk dat we nu en dan iets nieuws zullen posten. We willen onze warme en toegewijde fanbase niet in de steek laten. Maar films en tv zijn nu wel ons voornaamste doel.»
Is een vervolg op ‘Talk to Me’ een optie?
«Voor deze film hebben we een vuistdikke mythologie uitgewerkt. Waar de hand vandaan komt, wie hem al in zijn bezit heeft gehad, wie de geesten zijn, dat soort zaken. Toen ik dit scenario schreef, kwamen er ook spontaan scènes voor een vervolg in me op. Als we de kans krijgen om ‘Talk to Me 2’ te maken, zullen we die zeker niet laten liggen.»
‘Talk to Me’ speelt vanaf woensdag 30 augustus in de zalen, maar er zijn avant-premières vanaf dit weekend.
Review ***
De Australische horrorfilm ‘Talk to Me’ begint met een feestje dat serieus uit de hand loopt — en waar de omstaanders geweld liever filmen met hun smartphone dan tussenkomen. De snoeiharde openingsscène vat zowat de ambiance als de ambitie van dit opmerkelijke regiedebuut meteen samen. De broers Philippou vertellen met veel zelfvertrouwen het verhaal van een nieuw soort party drug: een opgezette hand die je via een ritueel in contact brengt met willekeurige geesten. Een soort bovennatuurlijke roulette, en je krijgt er naar verluidt een geweldige kick van. Maar het zal niemand verbazen dat het spelletje veel gevaarlijker is dan iedereen denkt. ‘Talk to Me’ put zijn kracht uit een ijzersterk concept, een doordachte regie en een stel zeer overtuigende acteurs. Dat hij tijdens de ontknoping nauwelijks nog steek houdt en de personages onzinnige dingen laat doen, is daardoor niet eens zo erg.
Alles wat je echt wilt weten vind je op Metrotime.be