Keira Knightley zkt. seriemoordenaar in ‘Boston Strangler’:«Sinds ik dochters heb, kan ik me minder goed voorbereiden op een rol»

Kende je de zaak van de Boston Strangler voor je dit script onder ogen kreeg?

Keira Knightley: «Ik had al gehoord van die bijnaam. Het waren de journalisten over wie de film gaat die hem bedacht hebben. Maar ik wist helemaal niet wie die man allemaal vermoord had en ook niet wat de impact van zijn misdaden was op de stad Boston als geheel. Ik heb de zaak dus ontdekt via het magnifieke script van Matt Ruskin (de regisseur, nvdr). Ik was onder de indruk van zijn originele benadering. Je volgt een reeks moorden die de hele Oostkust van de Verenigde Staten in rep en roer zetten, maar door de ogen van twee vrouwelijke journalisten. Die hebben keihard gewerkt om de gebreken van het politie-, gerechtelijke en politieke systeem aan de kaak te stellen. En het trieste is dat niemand zich nog herinnert wat ze betekend hebben. De seriemoordenaar kennen we nog, hen zijn we vergeten. Dat intrigeerde me.»

Kunnen we hun onderzoek toepassen op onze tijd?

«Ik zie de film als een ode aan de onderzoeksjournalistiek die vrouwen verrichten. Hij laat bovendien duidelijk zien hoe belangrijk het is dat vrouwen toegang krijgen tot machtsposities. Alles kan veranderen als je aan vrouwen vraagt om een verhaal te vertellen, om een verhaal onder handen te nemen. Zonder de twee vrouwen waar het in ‘Boston Strangler’ over gaat, zouden de puzzelstukken in de jacht op die seriemoordenaar nooit op hun plaats gevallen zijn. De autoriteiten en de mannen op de krantenredactie bleven maar in het duister tasten.»

Moeten we de film ook zien als een aanklacht tegen mannelijke verslaggevers?

«Niet echt… maar misschien toch wel een beetje. (lacht) Natuurlijk wilde geen enkele journalist het onderzoek stokken in de wielen steken. Maar omdat die mannelijke verslaggevers traditionele levenservaringen hadden, lukte het hen niet om met een andere blik naar de feiten te kijken. Niemand van het team dat verslag uitbracht van de moorden, het departement dat zich met misdaden en nieuwtjes bezighield, zag het grotere verhaal achter de aanvallen van de Boston Strangler. De film maakt er dan ook een punt van om te onderstrepen hoe belangrijk het is om ook een vrouwelijk perspectief te hebben bij verslaggeving en onderzoek.»

Hoe was de samenwerking met je mede-actrice Carrie Coon (‘Gone Girl’, ‘The Post’)?

«Geweldig. We hadden heel veel scènes samen omdat onze personages dit belangrijke verhaal samen op de schouders dragen. Carrie heeft bovendien net als ik twee jonge kinderen. Dat klinkt misschien alledaags, maar het doet enorm veel deugd als je op de set aankomt met donkere wallen onder je ogen en ziet dat de vrouw die tegenover jou staat perfect weet hoe dat komt. Ik herinner me een dag dat ik een scène moest draaien waarin mijn personage op een schrijfmachine bezig is. Toen ik aankwam, besefte ik plots dat ik er niet aan had gedacht om te leren hoe dat moest. Ik keek Carrie aan met paniek in de ogen, en ze zei gewoon: ‘trek je het niet aan. Je hebt twee kinderen, dat is normaal.’ Enkele jaren geleden, voor ik mijn dochters kreeg, zou ik al de tijd van de wereld hebben gehad om dat soort dingen aan te leren. Vandaag kan ik me minder gedetailleerd voorbereiden op een rol. Zo is het nu eenmaal. Ik kies een scenario op basis van de kwaliteit, en ik duim dat mijn instinct me niet in de steek laat.»

Het Bostons accent is zeer typisch, maar je gebruikt het niet in de film. Waarom is dat?

«Je kunt de zware tongval van Boston effectief meteen herkennen. Dat is toch het accent van Matt Damon en Ben Affleck in ‘Good Will Hunting’, niet? Wel, Carrie en ik hebben de regisseur gevraagd of we het mochten proberen. We zeiden: ‘toe, laten we een poging wagen. Eén keer, om te zien of het werkt!’ (lacht) De waarheid is echter dat het accent niet zo wijdverbreid is in de stad als de films doen geloven. Het is slechts eigen aan een bepaald deel van de inwoners. Matt Ruskin wou vermijden dat zijn film een karikatuur zou worden, en ik heb alle begrip voor die keuze.»

Boston Strangler **

In de Verenigde Staten is de Boston Strangler (de Wurger van Boston) even bekend als de Zodiac Killer. Begin jaren 1960 zorgde hij voor een golf van paniek aan de Oostkust. De politie en het stadsbestuur vielen echter op door hun passiviteit, omdat ze niet in staat waren om door de bomen van moorden het bos van vrouwenhaat te zien. Dus valt het aan twee vrouwelijke journalisten (gespeeld door Keira Knightley en Carrie Coon) om de machocultuur op de redactie en de gebrekkige steun van hun echtgenoten te slikken, de puzzelstukken bij elkaar te leggenen het onderzoek vooruit te helpen.

‘Boston Strangler’ plaatst de veiligheid van vrouwen tegenover de defensie vehouding van de autoriteiten, wat op zich een ijzersterk thema is. Alleen stelt hij teleur door zijn banale regie. Meer dan wat flauwe spanning hebben de misdaden niet om het lijf, en de hele cast lijkt op automatische piloot te spelen. Als je op zoek bent naar een verhaal dat via een strafrechtelijk onderzoek een tijdperk wil analyseren, ben je beter af met de nauwgezette obsessie van ‘Zodiac’, de hoogspanning van ‘Son of Sam’ of het kitscherige surrealisme van ‘Twin Peaks’.‘Boston Strangler’ is te zien op Disney+.