Geestigste dialogen: ‘Poor Things’
Fysiek volwassen maar het brein van een baby: Bella, het hoofdpersonage uit Gouden Leeuw-winnaar ‘Poor Things’, is geweldig. Na verloop van tijd ontwikkelt ook haar taalgebruik zich, en dat leidt tot fantastische uitspraken. Wanneer ze ontdekt hoe fijn het voelt om zichzelf op bepaalde plaatsen aan te raken, roept ze bijvoorbeeld ‘Bella discover Happy When She Wants!’.
Schoonste ode aan België: ‘Comandante’
Openingsfilm ‘Comandante’ vertelt het ware verhaal van een Italiaanse duikboot die tijdens WOII een Belgisch vrachtschip keldert, waarna de commandant beslist om de overlevenden te redden. En dat resulteert in een (letterlijk) heerlijke scène waar Johan Heldenbergh in plat Gents de Italianen leert hoe ze frieten moeten bakken.
Grootste klootzak: ‘The Promised Land’
Het zou ons verbazen dat de grootgrondbezitter waarmee Mads Mikkelsen het in dit historische Deense drama aan de stok krijgt echt zo hatelijk was als de film laat uitschijnen. Maar acteur Simon Bennebjerg maakt er een geloofwaardig rijkeluiszoontje van dat even sadistisch als zielig is.
Schattigste trouwfeest: ‘Hors-Saison’
In de romantische tragikomedie ‘Hors-Saison’ gaat een depressieve filmster op een bepaald moment naar het huwelijk tussen twee bejaarde vrouwen. Het entertainment die avond: twee mannen die zowat elke vogelsoort kunnen nadoen. Klinkt onnozel, is fantastisch om te zien.
Minst gratuite naakt: ‘Memory’
De onderscheiding voor beste acteur ging dit jaar terecht naar de Amerikaanse acteur Peter Sarsgaard, die in ‘Memory’ een jong dementerende man speelt. Het is een ijzersterke en bloedeerlijke vertolking vol hartverscheurende momenten, zoals de scène waar zijn verzorger (Jessica Chastain) hem naakt op de vloer van de badkamer aantreft.
Strafste accident: ‘Ferrari’
Voor het grootste deel van deze biografische film zit het drama in het feit dat titelfiguur Enzo Ferrari de dood van zijn zoon niet kan verwerken en overhoop ligt met zijn vrouw (Penélope Cruz). En dan pakt regisseur Michael Mann uit met een scène waar een racende auto tientallen toeschouwers omver maait. Je gelooft je ogen niet.
Beste vermomming: ‘Adagio’
Pierfrancesco Favino is met voorsprong de actiefste Italiaanse acteur van dit moment. Hij had ook weer twee nieuwe films in Venetië: ‘Comandante’ en ‘Adagio’. Al hadden we hem in die laatste aanvankelijk niet herkend, want hij schoor voor dat snedige misdaaddrama al zijn hoofdhaar af. Inclusief zijn wenkbrauwen.
Sterkste generiek: ‘The Killer’
Van David Fincher weten we dat hij het maximum wil puren uit elk aspect van zijn films, en dus ook uit de begingeneriek. ‘The Killer’ is geen uitzondering, met een elegante en sensuele montage van allerlei manieren waarop je als huurdoder je doelwit kunt elimineren. Een kunstwerkje op zich.
Meest cryptische eind: ex aequo ‘Holly’ en ‘Evil Does Not Exist’
We gaan ze hier uiteraard niet spoilen, ook al omdat zowel de Belgische film ‘Holly’ als het meditatieve Japanse drama ‘Evil Does Not Exist’ de moeite meer dan waard zijn. Maar zowel Fien Troch als haar collega Ryûsuke Hamaguchi sturen je de zaal uit met een slotscène waar je nog dagen op loopt te kauwen.
Bizarste applaus: ‘Coup de chance’
Moet je nieuw werk van verguisde cineasten als Polanski, Woody Allen en Luc Besson per definitie uitjouwen? Wij vinden eigenlijk van niet. Maar om Woody (als enige) een daverend applaus te geven wanneer zijn naam op het scherm verschijnt, lijkt ons dan ook weer overdreven. En dat is net wat er gebeurde op de persvisie van het entertainende maar onbenullige ‘Coup de chance’.
Palmares Venetië 2023
* Prijs best jonge acteur: Seydou Sarr voor ‘Io Capitano’
* Speciale Prijs van de Jury: ‘Green Border’ van Agnieszka Holland
* Beste scenario: ‘El Conde’ van Pablo Larraín
* Beste acteur: Peter Sarsgaard voor Memory
* Beste actrice: Cailee Spaeny voor ‘Priscilla’
* Beste regie: Matteo Garrone voor ‘Io Capitano’
* Grote Prijs van de Jury: ‘Evil Does Not Exist’ van Ryûsuke Hamaguchi
* Gouden Leeuw: ‘Poor Things’ van Yorgos Lanthimos