«We hebben de loterij gewonnen, we vonden de schedel op de eerste ochtend» van de opgraving, vertelde Peter Makovicky van de Universiteit van Minnesota in de VS aan AFP. De schedel mat meer dan 1,20 meter, en het dier meer dan 10 meter, met een gewicht van ongeveer vier ton. De bovenste ledematen waren echter niet langer dan 60 centimeter «of de helft van de schedel» en het dier kon ze niet gebruiken om «zijn mond te bereiken», zei de onderzoeker.
Krachtige armspieren
Het team van wetenschappers, die hun bevindingen hebben gepubliceerd in het wetenschappelijke tijdschrift Current Biology, gelooft dat de kleine afmetingen van de armen het dier een zeker voordeel gaven bij het overleven. Volgens Makovicky werd het hoofd, naarmate het groeide, het dominante instrument van het roofdier, en nam het de functie over die de bovenste ledematen hadden bij kleinere soorten.
Juan Canale, co-auteur van de studie en projectleider bij het Ernesto Bachmann Museum in Neuquen, Zuid Argentinië, gaat nog verder. «Ik ben ervan overtuigd dat deze proportioneel kleinere armen een functie hadden. Het skelet vertoont grote spierinplantingen en volledig ontwikkelde borstriemen, dus de armen hadden krachtige spieren», legt hij uit in een verklaring.
Meraxen leefden 90 tot 100 miljoen jaar geleden op aarde, tijdens het Krijt, toen de regio natter was, meer bebost en veel dichter bij de zee, aldus Makovicky. Ze konden ongeveer 40 jaar oud worden, een hoge leeftijd voor dinosaurussen. De dieren jaagden waarschijnlijk op sauropoden die in dezelfde tijd leefden, waarvan de resten op de opgravingsplaats zijn gevonden.
Met een schedel vol ribbels, groeven, bulten en kleine hoorns, zag Meraxes «er zeker zeer imposant uit, het leek wel een waterspuwer», aldus nog Makovicky.