«Er is geen plek op aarde waar regenwater veilig zou zijn om te drinken, volgens de gegevens die we hebben gebruikt,» vertelde Ian Cousins, professor aan de Universiteit van Stockholm en hoofdauteur van de studie, gepubliceerd in het tijdschrift Environmental Science and Technology.
Zijn team bestudeerde gegevens die sinds 2010 werden verzameld en toonde aan dat het aandeel chemicaliën in regenwater zelfs op Antarctica of op het Tibetaanse plateau boven de voorgestelde richtlijnen van het US Environmental Protection Agency (EPA) ligt. Beide gebieden, die als ongerept gelden, bevatten PFAS-niveaus die «14 maal hoger» zijn dan de Amerikaanse drinkwaterrichtlijnen.
Beter bekend als «de eeuwige chemicaliën» omdat ze zo langzaam worden afgebroken, hebben PFAS, die oorspronkelijk werden aangetroffen in verpakkingen, shampoos en make-up, zich verspreid naar ons milieu, inclusief water en lucht. Eenmaal opgenomen hopen PFAS zich op in het lichaam.
Gevaarlijk voor de gezondheid
Sommige studies suggereren dat blootstelling aan PFAS de vruchtbaarheid en de ontwikkeling van de foetus kan beïnvloeden. Het kan ook leiden tot een verhoogd risico op zwaarlijvigheid of bepaalde vormen van kanker (prostaat, nieren en teelballen) en een verhoogd cholesterolgehalte.
De EPA heeft onlangs de aanbevolen drempelwaarde voor PFAS verlaagd nadat ze had ontdekt dat deze chemische stoffen van invloed kunnen zijn op de immuunrespons op vaccins bij kinderen, merkt Ian Cousins op.
Volgens Ian Cousins zijn PFAS nu «zo hardnekkig» en alomtegenwoordig dat ze nooit van de Aarde zullen verdwijnen. Hij merkt ook op dat «we een planetaire limiet overschreden hebben», verwijzend naar een model dat de capaciteit van de Aarde beoordeelt om de gevolgen van menselijke activiteit aan te kunnen.
De wetenschapper merkt echter op dat de PFAS-niveaus in het lichaam van de mens de afgelopen twintig jaar aanzienlijk zijn gedaald en dat het omgevingsniveau (van PFAS in het milieu) de afgelopen twintig jaar gelijk is gebleven. «Het zijn de aanbevelingen die veranderd zijn», zegt hij. «Het aanbevolen niveau van PFAS is miljoenen keren verlaagd sinds het begin van de jaren 2000, omdat we meer weten over de toxiciteit van deze stoffen».
Ondanks de bevindingen van de studie vindt Cousins dat we ermee moeten leren leven. «Ik maak me niet te veel zorgen over de dagelijkse blootstelling in de bergen, beekjes of voedsel. We kunnen er niet aan ontsnappen... we zullen er gewoon mee moeten leven.»
«Maar het is geen ideale situatie wanneer we het milieu zo vervuild hebben dat natuurlijke blootstelling niet echt veilig is», zo besluit hij.