Anderhalve maand na de opstart van het nieuwe schooljaar blijkt het lerarentekort in Vlaanderen sterk op te lopen. Schoolbesturen en koepels trekken aan de alarmbel en stellen dat de onderwijskwaliteit hierdoor in het gedrang komt. Het Vlaams Parlement boog zich gisteren zich over de kwestie. Bij de start van het actualiteitsdebat nam onderwijsminister Ben Weyts zelf het woord. «Het probleem wordt acuter», klonk het. «Er zijn extra ingrepen nodig», erkent de N-VA-minister.
Weyts wil onder meer de «stille reserve» van jonge leerkrachten zonder volledig lesrooster aansporen om te kiezen voor een voltijdse loopbaan. Daarnaast wil de minister een vrijstelling van extra lasten voor gepensioneerde leerkrachten die opnieuw voor de klas willen staan en werkt hij aan een betere activering van zieke leerkrachten. Verder is er meer soepelheid nodig om mensen met elders verworven competenties in te schakelen.
Job aantrekkelijker maken
Weyts werkt ook aan een imagocampagne voor een betere waardering van het lerarenberoep. Naast de tien dringende maatregelen, denkt Weyts ook aan een aantal ingrepen op langere termijn. Zo wil hij de «vlakke loopbaan doorbreken» en zo de job aantrekkelijker maken. Daarnaast wil hij de lerarenopleiding opwaarderen en daarbij ook de ijkingsproef minder vrijblijvend maken.
Pittig debat
Weyts bestempelde zijn maatregelen zelf als een aanzet voor een debat. Het debat dat daarop volgde was bij momenten vrij pittig, met een opvallende rol voor coalitiepartners CD&V en Open Vld. Vooruit-parlementslid Steve Van den Berghe bestempelde het betoog van Weyts als «een krampachtige vlucht vooruit» dat aantoont dat de minister «een totale visie over het lerarentekort mist».
Ook volgens Groen-parlementslid Johan Danen is er meer nodig dan «ad hoc»-maatregelen. Danen pleit onder andere voor een «meer diverse lerarenkamer». Maar naast kritiek van de oppositie, toonden ook de coalitiepartners CD&V en Open Vld zich bij momenten kritisch. Zo merkte CD&V-parlementslid Loes Vandromme op dat ze zelf een aantal gelijkaardige voorstellen eerder al op tafel had gelegd, maar dat die toen weinig of niet werden gesteund.