De Italiaanse bondscoach Roberto Mancini greep voor de finale terug naar zijn vertrouwde namen, maar zijn Engelse collega Gareth Southgate paste zijn ploeg wel aan. Trippier kwam in het team om de defensie te versterken. The Three Lions, die de steun kregen van een uitzinnig thuispubliek, deden het stadion snel ontploffen. Na een vlugge tegenaanval bediende Trippier - die het vertrouwen van Southgate dus meteen beloonde - Shaw. De verdediger van Manchester United (2.) dacht niet te veel na en ramde de bal aan de tweede paal binnen. De Italianen leken toch wat onder de indruk van de sfeer op Wembley en konden niet meteen reageren.
Geen vuurwerk
Beide ploegen leverden veel strijd, voetballend was het echter heel wat minder. Met een halfuur op de klok eisten de Azzurri het balbezit op. Grote kansen creëren lukte niet, al pegelde Chiesa na een rush een metertje naast. De Engelsen leken al op twee gedachten te hinken: ze probeerden wel naar voren te trekken om de score te verdubbelen, maar wilden vooral geen doelpunt slikken. Voor de rust bleef nieuw vuurwerk uit. Pickford had geen moeite met een trap(je) van Verratti.
Gelijkmaker
Italië kwam met vernieuwde moed uit de kleedkamers. Insigne kreeg meteen een mooie kans met een vrije trap vanop een ideale positie, centraal voor doel, maar hij krulde de bal ruim een meter naast de kruising. Aan de overzijde kwam Engeland niet verder dan een flauw kopballetje van Maguire. Net voorbij het uur hield Pickford de Engelsen recht, toen Chiesa door een bos benen een schuiver afvuurde. Een handvol minuten later was het wel prijs. Na een corner kregen de Engelsen de bal niet weg, en via Pickford en de paal kwam de bal bij Bonucci (67.), die bij de pinken was om de 1-1 te scoren.
Engeland stelde daar maar weinig tegenover, en moest verdedigen. Invaller Berardi werd na een lange bal voor het Engelse doel afgezonderd, maar kon het leer niet tegen de touwen deviëren. Het spel lag even na het ingaan van het slotkwartier een poos stil voor een blessurebehandeling van Chiesa, die nadien het veld moest verlaten, en dat brak het ritme. Gescoord werd er niet meer, ook niet in de zes minuten extra tijd.
Verlengingen
In de verlengingen was de eerste kans voor Phillips, maar hij schoot na een afvallende corner naast. Beide ploegen speelden zoals vaak meer met de handrem op. Italië voerde de druk op, zonder echt gevaarlijk te zijn. In de tweede verlenging wel hete standjes voor beide doelmonden. De ingevallen Bernardeschi waagde zijn kans met een staalharde vrije trap centraal op doel - Pickford had er toch de nodige moeite mee. Engeland werd met het einde in zicht weer baas. Jorginho kwam acht minuten voor affluiten goed weg met geel, nadat hij met gestrekt been doorging op Grealish. Beide teams leken vervolgens vrede te nemen met strafschoppen en schuwden de risico’s.
Strafschoppen
Berardi opende in de strafschopreeks de score, Kane stelde gelijk. Pickford redde hierop de poging van Belotti, waarop Maguire de Engelsen op voorsprong bracht. Bonucci hield de Italiaanse hoop levend. Rashford liet het, na een trippelende afloop, na Engeland weer voor te brengen waardoor het weer gelijk was. Bernardeschi bleef ijzig kalm en scoorde, Sancho raakte niet voorbij Donnarumma. Jorginho kon het afmaken, maar botste op Pickford (en de paal). Maar ook Saka miste, waardoor Italië de Europese titel pakte.