Heel wat mensen denken dat een hond kwispelt om te tonen dat die blij is, maar dat klopt niet volgens D'Hooge. Eigenlijk laat de viervoeter op die manier weten aan ondergeschikte dieren dat hij ongevaarlijk is. Aan sterkere dieren - of mensen - wil het beestje tonen dat hij hun autoriteit niet betwist.
De Leuvense hoogleraar verwerpt ook de theorie dat het kwispelen het resultaat is van interne tegenstrijdige gevoelens waarbij het dier een conflict ervaart tussen iemand willen naderen en vermijden. Dit komt bijvoorbeeld wel voor bij de haan. Die begint in de grond te pikken wanneer hij een sterkere haan wil aanvallen, maar niet durft.
Aangeleerd en aangeboren
D'Hooge beweert dat het om aangeleerd gedrag gaat. Denk maar aan de moederhond en haar pups die in het hondennest duchtig naar mekaar kwispelen. "Het is ook deels aangeboren. Honden die door een kat werden grootgebracht kwispelen ook, maar veel minder". De Leuvense hoogleraar waarschuwt er tot slot voor om kwispelende honden die je niet kent zomaar te vertrouwen. "Je zou niet de eerste zijn die gebeten wordt".