Benjamin Dormal is uitgeput. Van dinsdagochtend tot zaterdagochtend heeft hij als brandweerman het hoofd moeten bieden aan de verschrikkelijke overstromingen. «Het is heel zwaar geweest, zo’n verschrikkelijke ramp maken we zelden mee. Sommige drama’s die we voor onze ogen hebben zien gebeuren, zullen we nooit kunnen vergeten», aldus Benjamin. De brandweerman bedoelt onder andere de mensen voor wie alle hulp te laat kwam. «We weten heel goed dat sommige mensen die we in de verte om hulp hebben horen schreeuwen, het niet overleefd hebben. Daar moeten we nu mee leren leven. Een heel moeilijke opdracht die hoort bij ons beroep», zucht hij.
Omgekeerd zal hij ook de herinneringen aan alle geslaagde interventies koesteren. Vooral over de redding van twee oudere mensen vertelt Benjamin heel emotioneel. «Op het moment dat we die mensen bereikten, waren ze al op hun tafel gekropen. Het water had met al zijn kracht de vensters doen barsten en stroomde binnen. Uiteindelijk hebben we ze kunnen bevrijden via het dak. We hebben hun plafond doorboord, zijn naast hen in het water gesprongen en zijn weer via het dak kunnen ontsnappen. Toen iedereen veilig was, zijn mijn collega’s en ik ingestort. We konden geen woord meer uitbrengen en barstten samen in tranen uit. Die twee oude mensen die zich nog steeds al huilend aan ons vastklampten... dat is het meest indrukwekkende beeld uit mijn carrière», besluit Benjamin.
Benjamin en zijn collega’s hebben de voorbije dagen ongeveer 600 mensen kunnen redden. Nu rest nog de moeilijke taak om de bevolking te ondersteunen bij het opmeten van alle schade. «We gaan proberen mensen te helpen waar we kunnen. Maar er zijn huizen die zoveel waterschade geleden hebben, dat ze onbewoonbaar verklaard zullen worden. Twee of drie dagen geleden waren we helden omdat we levens konden redden. Nu voelen we ons even hulpeloos als alle andere mensen», zucht Benjamin.