Zelfhulpboeken zijn verslavend. Ze impliceren dat die betere, slankere en slimmere versie van onszelf zich verstopt tussen kant-en-klare stappenplannen, nieuwe inzichten en vernuftige denktrucjes. Mits wat volharding kom je hem of haar vanzelf tegen. Tweehonderd pagina's later weet je wel beter: alles is nog altijd exact hetzelfde. Waarom blijven we dit soort boeken in godsnaam lezen?